OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
II Niedziela zwykła – 20.01.2019 r.
- W naszej parafii trwają Odwiedziny Duszpasterskie.
Program odwiedzin na najbliższy tydzień:
Poniedziałek (21 stycznia) – ul. Cegielniana 26 i 28
Wtorek ( 22 stycznia) – ul. Borsucza 1
Sroda (23 stycznia) – ul. Borsucza 3
Czwartek (24 stycznia) – ul. Borsucza 7
Piątek (25 stycznia) – ul. Borsucza 5
Sobota (26 stycznia) – ul. Do Wilgi 8, ul. Do Wilgi (domki), Plac Łagiewnicki
Wizyty kapłana nie zapowiadają już dzień wcześniej ministranci. Jest to podyktowane względami bezpieczeństwa. W związku z tym prosimy o przekazywanie informacji o kolędzie innymi sposobami.
- We wtorek 22 stycznia po Mszy świętej o godz. 7.00 nabożeństwo ku czci św. Jana Pawła II.
- W niedzielę 27 stycznia po Mszy świętej o godz. 12. 00 zapraszamy na koncert kolęd w wykonaniu naszej Scholi.
- W przyszłą niedzielę zapraszamy na Wieczór Uwielbienia w łączności ze ŚDM w Panamie. Rozpoczęcie o godz. 17.30 konferencją na temat pełnienia woli Bożej, następnie Msza święta, uwielbienie prowadzone przez zespół Matula. Zakończenie ok. godz. 20.00 wysłuchaniem homilii Ojca świętego Franciszka ze ŚDM w Panamie. Szczegóły na plakacie.
- Dzisiaj Parafialny Caritas organizuje zbiórkę dla najbardziej potrzebujących Parafian.
- Zachęcamy do nabywania nowego numeru czasopisma La Salette – Posłaniec Matki Bożej Saletyńskiej . Cena 6 zł.
- Wspomnienia liturgiczne tygodnia:
Czwartek – wspomnienie św. Franciszka Salezego, biskupa
Piątek – święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła
Sobota – wspomnienie świętych biskupów Tymoteusza i Tytusa
Aby stanowili jedno
Tydzień wystarczy?
Co roku między 18 a 25 stycznia, czyli między dawnym świętem katedry św. Piotra a świętem nawrócenia św. Pawła organizowany jest Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. W niektórych miejscach czas wydarzeń ekumenicznych wydłuża się do kilku tygodni. W tym roku pod hasłem „Dąż do sprawiedliwości” zaczerpniętym z Księgi Powtórzonego Prawa chrześcijanie różnych wyznań na całym świecie będą się spotykać na ekumenicznych nabożeństwach, modlitwach, konferencjach i koncertach.
Ogólnopolskie nabożeństwo tegorocznego Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan odbędzie się w niedzielę, 20 stycznia, o godz. 15.00 w kościele rzymskokatolickim św. Kazimierza Królewicza na Rynku Nowego Miasta w Warszawie. Będzie mu przewodniczył kard. Kazimierz Nycz, metropolita warszawski a kazanie wygłosi zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w RP Andrzej Malicki. Szereg wydarzeń ekumenicznych zaplanowano też w wielu innych miastach. Wspólnym spotkaniom w każdym dniu będą towarzyszyć słowa nawiązujące do tegorocznego hasła wydarzenia. Kolejno będą to słowa: „Niech prawo rozlewa się jak woda, a sprawiedliwość jak niewysychający potok (Am 5,24), Niech wasze „tak” znaczy „tak”, a „nie” znaczy „nie” (Mt 5,37), Pan jest łaskawy i miłosierny (Ps 145,8), Bądźcie zadowoleni z tego, co posiadacie (Hbr 13,5), Zwiastować ubogim Dobrą Nowinę (Łk, 4,18), Imię Jego: Pan Zastępów (Jr 10,16), O kobieto, wielka jest twoja wiara (Mt 15,28) oraz Pan jest moim światłem i moim zbawieniem (Ps 27,1).
Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan po raz pierwszy zorganizowano ponad sto lat temu, w 1908 roku. Pomocą dla organizatorów poszczególnych wydarzeń ekumenicznych są co roku materiały z tekstami biblijnymi, rozważaniami, modlitwami i propozycjami liturgii nabożeństw. Od 1975 r. są one przygotowywane przez grupy chrześcijan z poszczególnych krajów. W tym roku opracowali je chrześcijanie z Indonezji.
Nasz wkład w budowanie jedności
W ostatnich dniach tak wiele mówi się o potrzebie jedności wspólnoty narodowej, w większości przecież chrześcijańskiej. Wspólnota nie jest gotową rzeczywistością. Jest raczej rzeczywistością w trakcie tworzenia. Każdy z nas, kto tworzy wspólnotę, bierze udział w jej tworzeniu lub niszczeniu. Każda wspólnota jest wynikiem komunii. Jeśli wzajemne relacje pomiędzy osobami, które przynależą do wspólnoty nie są umacniane i rozwijane, wspólnota jako wiarygodny znak nie wzrasta.
Wszyscy razem i każdy z osobna mamy nieustannie współdziałać w budowaniu wspólnoty. Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za dar wspólnoty. Miłość Boga, nasienie, które daje wzrost wspólnocie zostało
obficie zasiane w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany. Powinniśmy wyrazić naszą wdzięczność za ten dar miłości za pomocą czterech konkretnych postaw:
1)Zawsze używajmy słów przepełnionych pokorą i miłością.
Słowu, szczególnie słowu pokornemu i przepełnionemu miłością, trzeba przywrócić należne znaczenie w komunii i komunikacji. W celu rozwinięcia głębszych relacji między nami musimy stworzyć i uszanować pewne szczególne chwile wspólnotowego spotkania, podczas których dzielimy się naszymi myślami, uczuciami, a nade wszystko wiarą. Dla rozwoju osobowego i wspólnotowego musimy poznawać i szanować charyzmat i służbę każdej osoby. Głębsze relacje wymagają głębszej komunikacji. Właśnie dlatego nasze słowa powinny być pełne pokory i miłości. Kiedy używamy aroganckich słów, wtedy nie komunikujemy naszego „ja”, ale raczej dążymy do podporządkowania innych naszemu ,,ja’’. Bóg odmawia łaski wspólnoty ludziom pysznym. Ten, kto zamyka się na wspólnotę, izoluje się od źródła życia. Ten, kto ukrywa swoje uczucia i nie docenia ich wartości, odłącza się od wspólnoty. Tak więc, samotność i izolacja nie są ostatecznie problemem niezdolności do nawiązywania kontaktów, ale raczej sprawą pokory. Ci, którzy są zbyt pyszni, by otworzyć się na swoich bliźnich, izolują się. Ci zaś, którzy są wystarczająco pokorni, nigdy nie są sami. Ci, którzy są wystarczająco skromni, aby otworzyć się na pozostałych, odnajdą we wspólnocie skuteczną pomoc dla integracji i równowagi.
2) Nie chciejmy burzyć przyjaźni, siać niezgody, spierać się między sobą lub narzekać z jakiegokolwiek powodu.
Ten, który nam powiedział: „nie nazywam was już niewolnikami, ale przyjaciółmi” prosi, abyśmy byli w stanie powiedzieć to samo odnośnie naszych braci i sióstr we wspólnocie. Przyjaźń jest darem Boga, który jest zasiany między nami i o który trzeba dbać, nie utrudniając jego wzrostu. Diaboliczną postawą jest ta, która izoluje serca powołane do tego, by były ”jednym sercem”. W związku z tym powinniśmy się wystrzegać siania niezgody, kłótni między sobą, lub narzekania na cokolwiek. Każdy powinien czuwać, by nie dopuszczać się takich przewinień przeciw miłości, jak: krytykanctwo, plotki, zniewagi, obmowy, uprzedzenia.
3) Nie osądzajmy nigdy braci i sióstr, ani nie bądźmy wobec nich podejrzliwi, usprawiedliwiajmy ich intencje, choćbyśmy nie mogli usprawiedliwić uczynków.
Wspólnota jest budowana wtedy, gdy mamy wielki szacunek i cześć dla osoby i tajemnicy naszych braci i sióstr. Budowanie wspólnoty wymaga od nas, abyśmy nie stawali się sędziami naszych braci i sióstr, stosownie do tego, co powiedział Pan: „Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni” (Łk 6,37). Więcej niż to – powinniśmy wierzyć i ufać naszym braciom i siostrom i nie wypowiadać o nich nieczułych i stereotypowych sądów.
4) W szlachetności serca przebaczajmy wszystkim.
Jesteśmy „wspólnotą grzeszników”. Jesteśmy wspólnotą biednych grzeszników, którym Jezus okazał miłosierdzie i których powołał, aby Go naśladowali: „Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”. W związku z tym jest czymś całkiem naturalnym istnienie grzechu między nami oraz to, że grzeszymy przeciw Bogu i przeciw sobie. Jezus powiedział, że w Jego wspólnocie upomnienie braterskie i przebaczenie powinno być na porządku dziennym. Powinno mieć miejsce często – „siedemdziesiąt siedem razy”. Uczmy się być wspaniałomyślni względem tych, do których mamy jakiś żal.
Opracował: Ks. Zbigniew Pałys MS
proboszcz