OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
2 Niedziela zwykła – 14.01.2018 r.
- W dniach od 18 do 25 stycznia przeżywać będziemy Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan.
- W naszej parafii trwają Odwiedziny Duszpasterskie. Dziękujemy Wam, za życzliwe przyjęcie kapłanów w waszych domach. Kolędę rozpoczynamy o godz. 17.00 od poniedziałku do piątku, a w sobotę od godz. 11.00.
Program odwiedzin na najbliższy tydzień:
Poniedziałek (15 stycznia) – ul. Cegielniana 26 i 28
Wtorek ( 16 stycznia) – ul. Bogdanowicza, ul Lasek ul. Pienińska, ul. Szaniawskiego, ul. Słupska,
Sroda (17 stycznia) – ul. Brożka 22 i 24
Czwartek (18 stycznia) – ul. Kołobrzeska, ul. Nowotarska, Plac Łagiewnicki, ul. Zielonogórska
Piątek (19 stycznia) – ul. Brożka 18 i 20
Sobota (20 stycznia) – ul. Do Wilgi 8, 20, 22, 24
- Kancelaria Parafialna w czasie kolędy czynna jest we wtorek i czwartek godzinę wcześniej tj. od 15.30 do 16.30, a w sobotę od 8.00 do 9.00.
- W piątek 19 stycznia Apostolstwo Rodziny Saletyńskiej zaprasza na Adorację Wynagradzającą oraz Apel Saletyński z procesją z lampionami po Mszy Świętej o godz. 18.00.
- W przyszłą niedzielę 21 stycznia gościć będziemy Chór chłopięco-męski „Pueri Cantores Sancti Nicolai” z Bochni, który będzie śpiewał podczas Mszy świętej o godz. 10.30 i 12.00 oraz wykona koncert kolęd o godz. 11.30. Będzie możliwość nabycia różnych nagrań CD (nie tylko kolęd).
- Dzisiaj w drugą niedzielę miesiąca zbiórka na potrzeby inwestycyjne parafii. Składamy gorące podziękowania za ofiary złożone w miesiącu listopadzie w kościele i przekazane na konto bankowe parafii oraz w grudniu przekazane drogą bankową. Łączna kwota wyniosła 13 620 zł. Bóg zapłać wszystkim Ofiarodawcom.
- Wspomnienia liturgiczne tygodnia:
Środa – wspomnienie św. Antoniego, opata
Piątek – wspomnienie św. Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa
Niedzielna Msza święta
Zainteresowanie zwyczajnością, aby zobaczyć nadzwyczajność
W roku liturgicznym rozpoczął się tzw. okres zwykły. Stwarza on dobrą okazją zatrzymania się nad sprawami zwykłymi parafii. Do tych wydarzeń zwykłych, a jednocześnie najbardziej niezwykłych należy niedzielna Msza święta. To ona jednoczy największą część Parafian. Dla wielu pozostaje jedynym wydarzeniem łączącym ze wspólnotą parafialną. Jest zatem ważną rzeczywistością nie tylko obiektywnie, ale także w życiu poszczególnego Parafianina. Ponieważ Msza święta niedzielna skupia wielu, różnych uczestników, stąd potrzeba zrozumienia i zgody co do podstawowych, istotnych postaw w czasie jej sprawowania. Oczywiście, że zewnętrzne postawy winny wynikać i być zgodne z istotą Mszy świętej, z jej teologią, duchowością i liturgicznymi zasadami.
Pomoc Kościoła
W naszych czasach Sobór Watykański II uwydatnił różne ważne aspekty tej tajemnicy. Przez Konstytucję o świętej Liturgii przypomniał on niektóre rzeczy dotyczące natury i doniosłości Eucharystii; ustanowił dalej zasady rewizji obrzędów najświętszej ofiary Mszy świętej, by sprawowanie tej tajemnicy sprzyjało czynnemu i pełnemu uczestnictwu wiernych. Z tego względu w ostatnich czasach niektóre aspekty tradycyjnej nauki o tej tajemnicy usilniej rozważa się w Kościele i z nową gorliwością przedstawia się pobożności wiernych, przy współudziale również studiów czy inicjatyw, głównie liturgicznych i biblijnych.
Konieczną jest więc rzeczą, aby z całej nauki zawartej w tych dokumentach brać normy praktyczne, celem pokazania, w jaki sposób lud chrześcijański winien odnosić się do tej tajemnicy, by zdobyć tę znajomość, którą Sobór ukazał Kościołowi. Chodzi bowiem o to, by tajemnica eucharystyczna, w pełni rozważana w różnorakich swoich aspektach, ukazała się oczom wiernych w należytym sobie blasku, a stosunki, które w myśl nauki Kościoła zachodzą wedle obiektywnego rozeznania między różnymi aspektami tej tajemnicy, torowały sobie drogę w życiu i umysłowości wiernych. Kardynał Joseph Ratzinger – papież Benedykt XVI, jeden z najwybitniejszych współczesnych teologów katolickich, w swej twórczości daje dowody szczególnego umiłowania tradycji liturgicznej Kościoła i przestrzega przed jej naruszaniem. Jego książka „Duch liturgii” została przyjęta w świecie jako szkic odbudowy liturgii katolickiej. Na gruncie polskim pojawiło się także wiele pozycji ułatwiających zrozumienie Mszy świętej, z których będziemy korzystać.
„Od komina domu się nie zaczyna”
Tak nam mówili w szkole od najmłodszych lat. A przytaczając to stare przysłowie, nauczyciele oczekiwali, że zachowamy właściwą kolejność w wykonywanych zadaniach. Nie zdziwiłem się więc zbytnio, gdy w seminarium pokazano nam następujący program pracy nad sobą: najpierw stań się w pełni człowiekiem (dojrzałym, odpowiedzialnym, opanowanym itd.), potem chrześcijaninem, a dopiero na tych dwóch poziomach buduj trzeci – kapłaństwo.
Popatrzmy na efekty powszechnego dziś braku tzw. Kinderstube w wychowaniu nowych pokoleń. Cóż pomoże znajomość języków, sprawność fizyczna młodego człowieka, wysoka średnia ocen na dyplomach, a nawet jego znakomita sytuacja materialna, jeśli zabraknie w codzienności tego, co nazywamy zasadami dobrego wychowania? Ileż strat poniesie i sam zainteresowany, i jego otoczenie, gdy owo „ABC” nie zostanie „zainstalowane” jako zasadniczy i niezbywalny „program” funkcjonowania jednostki w społeczeństwie!
Nie inaczej ma się rzecz z największym naszym skarbem na ziemi, jakim jest Eucharystia.
Zanim się rozpocznie Msza święta
Najpierw trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie: gdzie, po co i do Kogo idę, wybierając się „do kościoła”.
To wcale nie jest takie oczywiste! Dziecko idzie na Mszę świętą, bo go rodzice prowadzą lub każą mu iść samemu. Ale gdy temu małemu chrześcijaninowi zabraknie najgłębszej motywacji, wynikającej nie tyle z poczucia obowiązku, ile z wiary i miłości ku Bogu – może przyjść moment, w którym młody człowiek wprawdzie wyjdzie z domu w kierunku świątyni, ale do niej ostatecznie nie dotrze.
Z kolei dorosłym grozi w traktowaniu obowiązku udziału w niedzielnej czy świątecznej Eucharystii jako „przyzwyczajenia socjologicznego” lub jedynie hołdowanie tradycji – oczywiście o ile nic „ciekawszego” nie stanie na drodze (goście, niedzielne zakupy, wycieczki, program telewizyjny itp.) lub nie sparaliżuje lenistwo (o wpływie pogody na frekwencję już nie wspominając).
Po latach katechizacji i katolickiego wychowania w rodzinie, po kongresach eucharystycznych, niezliczonych kazaniach, lekturach, dokumentach Kościoła, przykładach życia ludzi świętych – musi się wreszcie zrodzić w człowieku wierzącym świadomość, że idąc na Mszę świętą, weźmie udział w najważniejszym i najświętszym na ziemi Spotkaniu z Panem i Odkupicielem we wspólnocie żywego Kościoła. Chrześcijanin chce w Eucharystii uczestniczyć czynnie: słuchając Słowa Bożego, włączając się w Ofiarę Chrystusa, przyjmując Jego Ciało i Krew w Komunii świętej i włączając się w dostępny mu sposób w życie społeczności Kościoła lokalnego – parafii.
Moje rozumowanie jest proste: idę na Mszę świętą – bo muszę. A muszę – bo chcę. A chcę – bo kocham!
Z takiej świadomości wynika wszystko inne jako naturalna konsekwencja życia w pełni chrześcijańskiego. Na jakim fundamencie stoi zatem Twoja pobożność eucharystyczna?
Opr. Ks. Zbigniew Pałys MS
proboszcz