1. Przeżywamy w naszej parafii rekolekcje adwentowe. Nauki rekolekcyjne są głoszone przez O. Ireneusza Byczkiewicza, proboszcza parafii OO. Redemptorystów w Krakowie, dzisiaj podczas wszystkich Mszy świętych, a w dni powszednie o godz. 6.30, 17.00 i 18.00. We wtorek 15.12. o godz. 9.00 będzie dodatkowa Msza święta z sakramentem namaszczenia chorych. Składka zbierana we wtorek i środę przeznaczona będzie na potrzeby rekolekcyjne.
2. Dzisiaj w liturgii wspominamy św. Łucję, dziewicę i męczennicę. Pamiętamy także o rocznicy wprowadzenia w Polsce stanu wojennego oraz o ofiarach walki o wolność słowa, sprawiedliwość społeczną i godność człowieka.
3. W poniedziałek wspomnienie św. Jana od Krzyża, prezbitera i doktora Kościoła.
- Od czwartku 17 grudnia rozpoczynamy bezpośrednie przygotowanie do uroczystości Narodzenia Pańskiego. Zapraszamy serdecznie wszystkich Parafian do uczestnictwa w modlitewnym triduum. W czwartek o godz. 18.45 Liturgia pokutna z możliwością indywidualnej spowiedzi – prowadzą Wspólnoty neokatechumenalne. W piątek od godz. 19.00 do 20.00 Adoracja Najświętszego Sakramentu w ramach inicjatywy Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Krakowskiej „Godzina dla Pana” – prowadzi wspólnota Oazy Młodzieżowej i kręgi Domowego Kościoła naszej parafii. Natomiast w sobotę 19 grudnia „Wieczór Saletyński”. O godz. 18.00 Msza święta a następnie nabożeństwo maryjne.
- Zgodnie z zapowiedzią dzisiaj i w przyszła niedzielę Harcerze oraz Młodzież rozprowadzają opłatki i świecę, którą zapalimy na Wieczerzy Wigilijnej. W nadzwyczajnej potrzebie można je nabyć w zakrystii.
- Jeszcze przez najbliższy tydzień można zgłaszać osoby, które pragniemy obdarować Darem wigilijnym.
- Planujemy w wieczór wigilijny odprawić Mszę świętą zwaną Pasterką o godz. 22.00 i 24.00. Aby pomóc nam organizacyjnie, bardzo prosimy osoby, które planują udział w tych Mszach świętych, zabrać ze stolika przy wyjściu z kościoła karteczkę z odpowiadającą nam godziną uczestnictwa. Nie jest to bilet wstępu, lecz pomocna dla nas informacja.
- Dzisiaj w drugą niedzielę miesiąca zbiórka na potrzeby inwestycyjne parafii. Składamy gorące podziękowania za ofiary złożone w miesiącu listopadzie. Kwota przekazana w kościele i na konto bankowe parafii wyniosła 6900 zł. Bóg zapłać wszystkim Ofiarodawcom.
Rozważania eucharystyczne (22)
Homilia – c.d.
Konstytucja o liturgii
„Rubryki powinny wskazywać najodpowiedniejsze miejsce do kazania (sermonis), stanowiącego część czynności liturgicznej, jeżeli dany obrzęd je dopuszcza. Bardzo starannie i w należyty sposób należy spełniać obowiązek głoszenia kazań (ministerium praedicationis). Treść swoją powinny one czerpać przede wszystkim ze źródeł Pisma świętego i liturgii, jako zwiastowanie przedziwnych dzieł Bożych w dziejach zbawienia, czyli w misterium Chrystusowym, które zawsze jest w nas obecne i działa, zwłaszcza w obrzędach liturgicznych” (KL 35,2). „Jako część samej liturgii (pars ipsius liturgiae) zaleca się bardzo homilię, w której z biegiem roku liturgicznego wykłada się na podstawie tekstów świętych tajemnice wiary i zasady życia chrześcijańskiego. Bez poważnego powodu nie należy jej opuszczać we Mszach odprawianych w niedziele i święta nakazane przy udziale wiernych (KL 52).
Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego (20 IV 2000)
„Homilia stanowi część liturgii. Jest bardzo zalecana (por. KL 52; KPK, kan. 767 § jako nieodzowny czynnik zasilający życie chrześcijańskie. Ma to być albo wykład ujmujący pewien aspekt czytań Pisma świętego, albo wyjaśnienie innego tekstu, zaczerpniętego z części stałych czy też własnych Mszy z dnia, z uwzględnieniem obchodzonego misterium bądź szczególnych potrzeb słuchaczy OWMR 65. „Zwykle homilię powinien głosić kapłan celebrujący. Może on ją zlecić kapłanowi koncelebrującemu, albo niekiedy – zależnie od okoliczności – także diakonowi, nigdy zaś wiernemu świeckiemu. W szczególnych przypadkach i ze słusznej przyczyny homilię może głosić także biskup albo prezbiter, który uczestniczy w celebracji, chociaż nie może koncelebrować. W niedziele i obowiązujące święta należy głosić homilię podczas wszystkich Mszy sprawowanych z udziałem ludu. Można ją opuścić tylko z poważnej przyczyny. Natomiast poleca się ją w pozostałe dni, zwłaszcza w dni powszednie Adwentu, Wielkiego Postu i Okresu Wielkanocnego, a także w inne święta i przy innych okazjach, gdy wierni liczniej przybywają do kościoła”.
Adhortacja apostolska Jana Pawła II do biskupów, prezbiterów i wiernych całego Kościoła katolickiego o katechizacji w naszych czasach Catechesi tradendae – 16 X 1979, n. 48: „Homilia wymaga największej pilności; trzeba także dbać, by nie była ona za długa, ani też zbyt krótka, aby była zawsze starannie przygotowana, bogata w myśli, dostosowana do słuchających i zastrzeżona duchownym wyświęconym. Powinna być głoszona podczas każdej Eucharystii w niedziele i święta obowiązkowe, a także przy udzielaniu chrztu, w obrzędach pokuty, małżeństwa i pogrzebu. Jest to jedno z dobrodziejstw odnowy liturgicznej”.
Homilia więc będąc wyjaśnieniem słowa Pisma świętego, które zostało odczytane czy też jakiegoś tekstu liturgicznego (por. KL 35,2; OWMR 65), winna prowadzić wspólnotę wiernych do czynnego sprawowania Eucharystii, tak <aby zachowywali w życiu to, co otrzymali przez wiarę> (KL 10). Dzięki temu żywemu wykładowi zarówno odczytane słowo Boże jak i liturgiczne obrzędy Kościoła mogą osiągnąć większą skuteczność, jeżeli homilia jest prawdziwie owocem rozmyślania, jeśli jest dobrze przygotowana, niezbyt długa ani zbyt krótka, i jeżeli jest skierowana do wszystkich obecnych, także do dzieci i ludzi niewykształconych.
„Kapłan celebrujący głosi homilię, stojąc lub siedząc przy krześle albo na ambonie (por. OWMR 136: Kapłan, stojąc przy krześle lub na ambonie, albo zależnie od okoliczności, w innym stosownym miejscu, głosi homilię. Po jej zakończeniu można zachować chwilę milczenia)”.
„Należy odpowiednio odróżnić od homilii podawane ludowi krótkie ogłoszenia, które winny mieć miejsce po modlitwie po Komunii” (por. OWMR 90.166).
Warto w tym kontekście przytoczyć następujący fragment wprowadzenia teologicznego i pastoralnego do drugiego wydania Lekcjonarza mszalnego (n. 10):
„Kościół zawsze otaczał i pragnie otaczać słowo Boże i misterium eucharystyczne tą samą czcią, choć nie tymi samymi oznakami kultu. Idąc za przykładem swego Założyciela nigdy nie zaprzestał sprawowania Paschalnego Misterium, lecz gromadził się, aby czytać to, „co było o Nim we wszystkich Pismach” (Łk 24,27) oraz urzeczywistniał dzieło zbawienia przez sprawowanie Pamiątki Pańskiej i sakramentów. Albowiem „głoszenie słowa wymagane jest do samej posługi sakramentów, ponieważ są to sakramenty wiary, która rodzi się ze słowa i nim się karmi” (DK 4).