OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata – 26.11.2017 r.
- Przeżywamy dziś Uroczystość JCH Króla Wszechświata. Po Mszy św. o godz. 10.30, wystawienie Najświętszego Sakramentu, Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa i akt poświęcenia. Za publiczne odmówienie w tym dniu aktu poświęcenia można uzyskać odpust zupełny.
- Dzisiejsza niedziela jest ostatnią w roku liturgicznym. W przyszłą rozpoczniemy liturgiczny okres adwentu. Serdecznie zapraszamy wszystkich Parafian o godz. 15.00 na noworoczne spotkanie, w czasie którego będziemy mogli wejść w modlitewne czuwanie adwentowe, zobaczyć całoroczne dokonania wspólnoty parafialnej, zapoznać się z planami na nowy rok liturgiczny, poczuć ducha wspólnoty. O godz. 17.15 zakończymy spotkanie śpiewanymi nieszporami połączonymi z katechezą adwentową wprowadzającą w głębokie przeżywanie tego pięknego czasu. Oczekując na wszystkich Parafian, szczególne zaproszenie kierujemy do członków wszystkich grup i wspólnot parafialnych oraz młodzieży przygotowującej się do sakramentu bierzmowania.
- Caritas rozpocznie sprzedaż świec – Dzieło Wigilijnej Pomocy. Ofiary z ich sprzedaży przeznaczone są na cele diecezjalnego Caritas, organizatora wakacyjnego wypoczynku dla ubogich dzieci i młodzieży.
- Opłatki wigilijne będzie można nabywać w każdą niedzielę adwentu, przed wejściem do kościoła, u Osób reprezentujących Radę Parafialną. Ofiary złożone z tej okazji, będą przeznaczone na potrzeby parafialne.
- W tym tygodniu przeżywamy pierwszy czwartek, piątek i sobotę miesiąca. W piątek nabożeństwo do Serca Pana Jezusa po Mszy św. o godz. 7.00. Spowiedź św. od godz. 16.30. W sobotę nabożeństwo do Niepokalanego Serca NMP po Mszy świętej o godz. 7.00. Chorych w domach odwiedzimy z posługą sakramentalną od godz. 9.30.
- W piątek 1 grudnia o godz. 19.30 zapraszamy na spotkanie Radę Parafialną.
- W dniu 6 grudnia o godz. 17.45, przybędzie do naszej parafii z coroczną wizytą św. Mikołaj, aby spotkać się przede wszystkim z dziećmi. Prosi wszystkich chętnych, zwłaszcza rodziców i dziadków o pomoc przy przygotowaniu prezentów.
- Wspomnienia liturgiczne tygodnia:
czwartek – święto św. Andrzeja Apostoła
W Jego królestwie liczy się służba
Usłużyć Chrystusowi
Opis Sądu Ostatecznego, który Kościół czyta nam w Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata nie pozostawia wątpliwości, co liczy się w Jego królestwie, o którym sam powiedział, że nie jest z tego świata. Służba Chrystusowi, który jest obecny w potrzebujących stanowi istotę chrześcijaństwa. W kim, w jakich potrzebujących ukryty jest Chrystus? To jest przedmiotem naszego rozeznania, aby Mu usłużyć. Pole posługi jest szerokie, dla każdego z nas znajdzie się coś, gdzie możemy rozwijać talenty.
Służba liturgiczna
Soborowa Konstytucja o świętej liturgii uczy, że „Chrystus jest obecny zawsze w swoim Kościele, zwłaszcza w czynnościach liturgicznych. Jest obecny w ofierze Mszy świętej tak w osobie celebrującego, gdyż «Ten sam, który kiedyś ofiarował siebie na krzyżu, obecnie ofiaruje się przez posługę kapłanów», jak zwłaszcza pod postaciami eucharystycznymi. Jest obecny swoją mocą w sakramentach, tak że gdy ktoś chrzci, sam Chrystus chrzci. Jest obecny w swoim słowie, bo gdy w Kościele czyta się Pismo święte, On sam przemawia. Jest obecny, gdy Kościół modli się i śpiewa psalmy, gdyż On sam obiecał: «Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich» (Mt 18,20)”. Ponieważ to Chrystus chrzci, przemawia, modli się, składa ofiarę i przewodniczy całemu zgromadzeniu, dlatego wszyscy spełniający funkcje liturgiczne są Jego współpracownikami. On sam działa w nich i przez nich. Czyni to przede wszystkim przez wyświęconych szafarzy, ale jest obecny także w wiernych świeckich, którzy z wiarą spełniają święte czynności. Każdemu z nich Chrystus, przez sakrament chrztu i bierzmowania, dał udział w swoim kapłaństwie oraz powołał go do sprawowania kultu Bożego i służby Kościołowi. W wielości posług i funkcji, a także w jedności całego zgromadzenia, objawia się tajemnica Kościoła. Ukazuje się jego struktura hierarchiczna, w której wyróżnione miejsce zajmują biskup, prezbiter i diakon, a także wielkie bogactwo charyzmatów, którymi Duch Święty obdarzył poszczególnych wiernych.
Zrobiono wiele, …
Liturgia, która „w najwyższym stopniu przyczynia się do tego, aby wierni swoim życiem wyrażali oraz ujawniali innym ludziom misterium Chrystusa i rzeczywistą naturę prawdziwego Kościoła” jest „szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i jednocześnie jest źródłem, z którego wypływa cała jego moc”. Chrystus, sprawując w liturgii dzieło zbawienia „przyłącza do siebie Kościół, swoją Oblubienicę umiłowaną”, dlatego wszyscy są wezwani do świadomego, czynnego i owocnego uczestnictwa w tym świętym misterium, a „każdy, kto wykonuje swą funkcję – czy to duchowny, czy wierny świecki – powinien w pełni wykonywać wyłącznie tylko to, co należy do niego z natury rzeczy i na podstawie przepisów liturgicznych”.
W okresie posoborowym Kościół podjął wielki wysiłek, aby ten sposób rozumienia liturgii wprowadzić w praktykę życia diecezji i parafii. Dzięki tej pracy formacyjnej, podejmowanej szczególnie przez duszpasterstwo służby liturgicznej, „świeccy coraz częściej podejmują odpowiednie funkcje liturgiczne”.
Ale wiele przed nami
Mimo wysiłków duszpasterzy i wiernych świeckich ciągle jest wiele do zrobienia w tej dziedzinie, gdyż i dziś nie brak takich parafii, w których „nawet podczas wielkich zgromadzeń, celebrans czyta lekcje, recytuje psalm responsoryjny, wypowiada wezwania modlitwy powszechnej”. II Polski Synod Plenarny zaleca więc formację liturgiczną całej wspólnoty parafialnej, a także powstawanie w każdej parafii zespołów liturgicznych „złożonych z dorosłych, młodzieży i dzieci”. Powstawanie takich zespołów napotyka różnorodne trudności. Do największych należy odchodzenie ministrantów i członków scholi od posługiwania w liturgii oraz niewielkie zainteresowanie podejmowaniem funkcji liturgicznych przez dorosłych.
Zasady formacji służby liturgicznej, a także ustalona terminologia i sposób wprowadzania człowieka w kolejne etapy dojrzewania w posługiwaniu, powinny być w parafiach wprowadzane stopniowo i roztropnie. Każda zmiana powinna być poprzedzona odpowiednim wyjaśnieniem i realizowana przez systematyczną formację, aby wydała dobre owoce.
Ministranci
Dziś w naszej parafii przyjmiemy do tej posługi trzech chłopców. Warto przy tej okazji zastanowić się nad jej sensem, przyczynami jej regresu, sposobami pobudzającymi do jej podejmowania. Trzeba być ostrożnym w formowaniu szybkich wniosków, aby nie ulec pokusie redukcjonizmu. Zazwyczaj dostrzegamy obecność, a szczególnie nieobecność ministrantów przy ołtarzu, ich gafy, niestosowności w zachowaniu. Rzadko stawiamy sobie pytania dotyczące zasad, celowości i możliwych korzyści formacji w służbie liturgicznej, dla rozwoju osobowości tych młodych chłopców. Wydaje mi się, że gdybyśmy je dostrzegali, posługę liturgiczną ministrantów traktowalibyśmy na równi z wieloma formami aktywności proponowanymi młodym ludziom przez różnego rodzaju ruchy i organizacje. Można odnieść wrażenie, że tak nie jest.
Należy dążyć do tego, aby we wspólnotach parafialnych powstawało coraz więcej grup dziecięcych, młodzieżowych, a także złożonych z ludzi dorosłych (mężczyzn i kobiet), które podejmują cząstkę odpowiedzialności za kształt liturgii, jej piękno i sprawowanie zgodne z dokumentami Kościoła.
Opracował Ks. Zbigniew Pałys MS
Proboszcz