- Dzisiaj przeżywamy w Kościele powszechnym Niedzielę Słowa Bożego.
- Kontynuujemy Spotkania kolędowe z Parafianami w kościele. Rozpoczynamy Mszą świętą o godz. 18.00. W tym tygodniu zapraszamy mieszkańców:
Poniedziałek 25.01 – ul. Cegielniana 18,20,22,24,26,28,
Wtorek 26.01. – ul. Hoffmanowej, Plac Łagiewnicki, Słupska, Pienińska
Środa 27.01 – ul. Do Wilgi, Zbrojarzy, Goplana, Młynowa
Czwartek – 28.01. – ul. Zakopiańska, Ogrodniki, Na Grządkach, Przy Torze
Piątek – 29.01. – Sympatycy naszej parafii, uczestniczący w życiu duszpasterskim, a mieszkający poza terytorium parafii
Uczestników prosimy o przyniesienie ze sobą wody, którą poświęcimy, aby pokropić nią mieszkanie.
Po spotkaniu w kościele proponujemy celebrację domową według propozycji, którą otrzymamy w trakcie spotkania.
- W poniedziałek święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła.
- We wtorek wspomnienie świętych biskupów Tymoteusza i Tytusa.
- W środę Nowenna do MBS o godz. 17.30.
- W czwartek wspomnienie św. Tomasza z Akwinu, prezbitera i doktora Kościoła.
Eucharystyczne refleksje (24)
Modlitwa powszechna czyli modlitwa wiernych
Sobór Watykański II w konstytucji o liturgii świętej postanowił: „Po Ewangelii i homilii należy przywrócić <modlitwę powszechną>, czyli <modlitwę wiernych>, zwłaszcza w niedziele i święta nakazane, aby z udziałem wiernych odbywały się modlitwy za Kościół święty, za tych, którzy nami rządzą, za tych, którzy znajdują się w różnych potrzebach, oraz za wszystkich ludzi i o zbawienie całego świata” (por. 1 Tm 2, 1-2) (KL 53). Sobór postuluje przywrócenie tej modlitwy. Nie chodzi więc o wprowadzenie do liturgii jakiejś innowacji, ale o powrót do pewnej formy modlitwy, która była w przeszłości praktykowana, ale z czasem poszła w zapomnienie. Pierwsze wyraźne świadectwo o modlitwie powszechnej znajdujemy pod koniec pierwszego listu św. Klemensa I papieża (+ 96) wysłanego do Koryntian ok. r. 95. O modlitwie powszechnej jako o części liturgii wyraźnie świadczy św. Justyn (+ ok. 165). W opisie Eucharystii sprawowanej po chrzcie ( Apologia I, rozdz. 65) wspomina on, że nowo ochrzczony zostaje wprowadzony do zgromadzenia braci, w którym po raz pierwszy uczestniczy w modlitwach za wszystkich wiernych, za „oświeconego”, za wszystkich innych, gdziekolwiek się znajdują, o to, aby chrześcijanie byli godni poznania prawdy, oddani pełnieniu dobrych uczynków, aby zachowywali Boże przykazania i osiągnęli życie wieczne.
Od połowy VI wieku modlitwa powszechna zanika w liturgii zachodniej. Autorzy wskazują na różne przyczyny tego faktu: zanik instytucji katechumenatu; długość modlitw uroczystych; przekonanie, że modlitwa wiernych jest powtórzeniem w stosunku do modlitw wstawienniczych w modlitwie eucharystycznej; rozwój modlitwy litanijnej.
Odnowa modlitwy powszechnej po Soborze Watykańskim II
Co to jest modlitwa powszechna? Jest to skierowana do Boga modlitwa błagalna w ogólnych potrzebach Kościoła i świata. Nie wyraża więc ta modlitwa dziękczynienia ani nie jest przypomnieniem obowiązków moralnych czy też pouczeniem. Nie jest skierowana do jakiegoś świętego, ale tylko do Boga.
Modlitwa ta, jak każda czynność liturgiczna, zakłada podział funkcji i ma sobie właściwą strukturę.
(A) WSTĘP. Należy on zawsze do przewodniczącego danego zgromadzenia; we Mszy koncelebrowanej – do głównego celebransa. Jest to skierowana do wiernych zachęta do modlitwy. Można ją opuścić, jeżeli modlitwa następuje bezpośrednio po homilii, pod koniec której zostaje sformułowane wezwanie do wspólnej modlitwy błagalnej.
(B) WEZWANIA – intencje modlitwy. Może je wypowiadać diakon (to jego zasadnicza funkcja), lektor (kilku lektorów); w ich braku sam kapłan przewodniczący. Ci, którzy wypowiadają intencje, nie powinni dawać na nie odpowiedzi. Jeżeli kapłan przewodniczący nie wypowiada wezwań, daje na nie odpowiedź razem z wiernymi.
Każda modlitwa powszechna powinna zawierać przynajmniej jedno wezwanie z czterech następujących serii (por. OWMR 70):
(a) w potrzebach Kościoła (np. za papieża, biskupów, duszpasterzy, misje, o powołania, o zjednoczenie chrześcijan itp.);
(b) za sprawujących władzę państwową i o dobro całego świata (np. za kierujących państwem (państwami), o pokój, o szczęśliwe zbiory;
(c ) za tych, którzy znajdują się w trudnościach życiowych (np. za prześladowanych, bezdomnych, wypędzonych z ojczyzny, chorych, konających);
(d) za miejscową wspólnotę (za nowo ochrzczonych, bierzmowanych, za dzieci przystępujące do I Komunii świętej, za nowożeńców, za prymicjanta, za misje parafialne, za zmarłych).
(C) ZAKOŃCZENIE MODLITWY. Należy ono zawsze do kapłana przewodniczącego, który je wypowiada z rękami rozłożonymi. Jest to modlitwa zwrócona do Boga i wyrażająca błaganie o spełnienie zaniesionych do Niego próśb. Zakończenie modlitwy jest krótkie: „Przez Chrystusa Pana naszego”. Wierni potwierdzają modlitwę kapłana słowem „Amen” (por. OWMR 69- 71).