- W poniedziałek 29 czerwca Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Msze święte w naszym kościele o godz. 7.00 i 18.00. Składka zbierana w tym dniu jest przeznaczona na tzw. „świętopietrze”, czyli na potrzeby Stolicy Apostolskiej.
- We wtorek zakończenie nabożeństw ku czci NSPJ.
- W pierwszy czwartek miesiąca 2 lipca, po Mszy świętej wieczornej modlitwa za kapłanów i o powołania prowadzona przez wspólnotę Margaretka.
- W pierwszy piątek miesiąca nabożeństwo do Serca Pana Jezusa po Mszy świętej o godz. 7.00. Spowiedź pierwszopiątkowa od godz. 16.30. W liturgii przeżywamy święto św. Tomasza, apostoła.
- W sobotę rocznica poświęcenia Bazyliki Metropolitalnej. Z racji pierwszej soboty miesiąca nabożeństwo ku czci Niepokalanego Serca Maryi po Mszy świętej o godz. 7.00.
- W niedzielę 5 lipca we wszystkich kościołach Archidiecezji Krakowskiej zostanie przeprowadzona zbiórka ofiar do puszek na rzecz poszkodowanych w wyniku zalań i podtopień po ostatnich ulewach, które nawiedziły m.in. Małopolskę. Abp Marek Jędraszewski apeluje o solidarność z potrzebującymi.
- W miesiącu lipcu i sierpniu Kancelaria parafialna czynna będzie w czwartki od godz. 16.30 do 17.30 oraz w soboty od 8.00 do 9.00.
- W imieniu uczestników nabożeństw w naszym kościele, przypominamy i prosimy o przestrzeganie zasad bezpieczeństwa epidemicznego: zachowania dystansu 2 metrów, zakrywania nosa i ust, przyjmowania Komunii świętej na rękę przez środek kościoła, a do ust w nawach bocznych.
Refleksje eucharystyczne (10)
Znak krzyża
W OR I, 49 czytamy, że papież po przyjściu do ołtarza, a przed przekazaniem pocałunku towarzyszącym mu osobom: biskupowi, archiprezbiterowi i diakonom, czyni znak krzyża na czole. Według OWMR 50 „gdy skończy się śpiew na wejście, kapłan stojąc w miejscu przewodniczenia (przed krzesłem), wraz z całym zgromadzeniem czyni znak krzyża”. Kapłan przewodniczący mówi: „W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”, wszyscy: „Amen”.
Można wskazać na trzy znaczenia tego gestu i towarzyszących mu słów:
- a) Eucharystia, której celebrację rozpoczynamy, jest upamiętnieniem Ofiary Krzyża (por. 1 Kor 11,26: Ilekroć […] spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie).
- b) Celebracja Eucharystii jest czynnością ludzi, których czoło zostało naznaczone znamieniem krzyża i którzy przyjęli chrzest „W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (por. Mt 28,19). Do udziału w Eucharystii jesteśmy uprawnieni i obowiązani jako wspólnota ochrzczonych, „rodzaj wybrany, królewskie kapłaństwo, naród święty, lud nabyty” (por.1 P 2,4-5.9).
- c) Eucharystia jest dziękczynieniem, błaganiem i Ofiarą zanoszoną do Ojca, przez Chrystusa, w Duchu Świętym. Charakter trynitarny celebracji ukazuje się: w hymnie „Chwała na wysokości”, w zakończeniu kolekty, w modlitwie eucharystycznej, w końcowym błogosławieństwie. „W Mszy bowiem osiąga punkt szczytowy zarówno działanie Boga uświęcające świat w Chrystusie, jak i kult, który ludzie składają Ojcu, uwielbiając Go przez Chrystusa, Syna Bożego, w Duchu Świętym” (OWMR 16; por. KL 10).
Pozdrowienie kapłańskie i odpowiedź ludu
Po wykonaniu znaku krzyża i wypowiedzeniu towarzyszącej mu formuły trynitarnej „kapłan przez pozdrowienie oznajmia wspólnocie obecność Pana. Przez to pozdrowienie i odpowiedź ludu ukazuje się misterium zgromadzonego Kościoła” (OWMR 50). W obrzędzie Mszy św. sprawowanej według zasad Mszału św. Piusa V kapłan przewodniczący po raz pierwszy pozdrawiał wiernych dopiero po „Kyrie” lub po „Chwała na wysokości Bogu”. Umieszczenie tego pozdrowienia w Mszale Pawła VI tuż po śpiewie na wejście i po znaku krzyża jest bardziej logiczne: jest to chwila nawiązania łączności między przewodniczącym kapłanem i zgromadzeniem. Łączność ta ma trwać i pogłębiać się przez cały czas celebracji. Przyjrzyjmy się najpierw formułom pozdrowień.
- a) „Pan z wami” . Formuła „Pan z tobą” lub „Pan z wami” występuje 103 razy w Starym Testamencie i 13 razy w Nowym. Wyraża ideę wsparcia, pomocy, obecności i błogosławieństwa, jakim Bóg obdarza człowieka. Wypowiada się w tych słowach przyjaźń i bliskość Boga w stosunku do osób przez Niego wybranych i powołanych do szczególnych zadań. Zapewnienie o tej Bożej obecności otrzymali np.: patriarcha Jakub (por. Rdz 28,15; 31,3); Mojżesz – w chwili swego powołania (Wj 3,11n: Ja będę z tobą ; 4,12: idź, a Ja będę przy ustach twoich i pouczę cię, co masz mówić); Józef, syn Jakuba (por. Dz 7,9: Patriarchowie sprzedali Józefa do Egiptu przez zazdrość, ale Bóg był z nim); Jozue (por. Joz 1,9: Bądź mężny i mocny. Nie bój się i nie lękaj, ponieważ ztobą jest Pan, Bóg twój, wszędzie, gdziekolwiek pójdziesz; 3,7: Pan oznajmił Jozuemu: „dziś pocznę wywyższać cię w oczach całego Izraela, aby poznano, że jak byłem z Mojżeszem, tak będę i z tobą); Gedeon (por Sdz 6,12: ukazał mu się Anioł Pana. „Pan jest z tobą” rzekł mu – „dzielny wojowniku”); Dawid (por.2 Sm 7,g: byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś; 1 Krn 17,8).
Zapewnienie to otrzymała też Maryja w chwili Zwiastowania: Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami (Łk 1,28). Nade wszystko Jezus cieszy się stałą obecnością swego Ojca (por. J 3,2: (słowa Nikodema): Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z Nim”; sam Jezus stwierdza o sobie: J 16,32: Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie – każdy w swoje stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną”.
Pozdrowienie „Pan z wami” przypomina obietnice dane przez Jezusa: …gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich (Mt 18,20); […]oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28,20).
„Pan z wami” – to przede wszystkim stwierdzenie, oznajmienie faktu rzeczywistej obecności Chrystusa w zgromadzeniu liturgicznym; to także życzenie, aby wiernym stale towarzyszyła świadomość tej obecności, wiara w tę obecność, i aby na tę obecność odpowiadali swoją obecnością nie tylko ciałem, ale i duchem przepełnionym wiarą, nadzieją i miłością.