- We wtorek kończymy rok kalendarzowy 2019. Nabożeństwo dziękczynno – przebłagalne o godz. 16.30, a następnie Msza święta.
- W środę 1 stycznia Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. Jest to jednocześnie 53 Światowy Dzień Pokoju. Można uzyskać odpust zupełny za pobożne odmówienie lub śpiew w kościele hymnu „O Stworzycielu Duchu, przyjdź”, w celu uproszenia Bożej mocy na cały rok. Porządek Mszy świętych niedzielny. Nie będzie jedynie Mszy św. o godz. 7.00.
- W czwartek 2 stycznia rozpoczynamy w naszej parafii Wizytę Duszpasterską. Pragniemy Was odwiedzić w waszych domach i przynieść Boże błogosławieństwo. Informacje o planowanej wizycie kapłana będą roznosić osoby ze wspólnot neokatechumenalnych. Kolędę będziemy rozpoczynać o godz. 16.00 od poniedziałku do piątku, a w sobotę od godz. 11.00. Prosimy o wyrozumiałe oczekiwanie, gdyż trudno jest określić dokładny czas odwiedzin. Plan kolędy znajduje się na stronie internetowej parafii oraz na tablicy ogłoszeń.
Program odwiedzin na najbliższy tydzień:
Czwartek (2 stycznia): ul. Na Grządkach, ul. Ogrodniki, ul. Przy Torze
Piątek (3 stycznia): ul. Do Wilgi 20, 22, 24, ul. Do Wilgi (domki),
Sobota (4 stycznia) : ul. Cegielniana (6 oraz domki), ul. Hoffmanowej
- W tym tygodniu przeżywamy pierwszy czwartek, piątek i sobotę miesiąca. W czwartek po Mszy św. o godz. 18.00 zapraszamy na adorację Najświętszego Sakramentu, którą poprowadzi wspólnota „Margaretka” w intencji kapłanów pracujących w naszej parafii oraz o nowe powołania do życia kapłańskiego, zakonnego i misyjnego. W piątek nabożeństwo do Serca Pana Jezusa po Mszy świętej o godz. 7.00, spowiedź pierwszopiątkowa rano od 6.30, natomiast po południu od 17.00 do 18.00 i od 18.30. W sobotę nabożeństwo do niepokalanego Serca NMP po Mszy świętej o godz. 7.00.
- Kancelaria Parafialna w czasie kolędy czynna będzie jak dotychczas: we wtorek i czwartek od 16.30 do 17.30, a w sobotę od 8.00 do 9.00.
- Msze święte w dni powszednie o godz. 7.00 i 18.00 są odprawiane w kaplicy, natomiast spowiedź odbywa się w kościele. W czasie kolędy spowiedź wieczorem przed Mszą świętą od godz. 17.30, oraz w razie potrzeby po Mszy świętej.
Eucharystyczne refleksje (3)
Ołtarz
„Ołtarz, na którym pod sakramentalnymi znakami uobecnia się Ofiara Krzyża, jest także stołem Pańskim. Lud Boży zaprasza się, aby przystępował do tego stołu w czasie Mszy. Ołtarz jest także ośrodkiem dziękczynienia, które się spełnia przez sprawowanie Eucharystii” ( OWMR 296). „Wypada, aby w każdym kościele był ołtarz stały, jasno i trwale wyobrażający Jezusa Chrystusa, który jest Żywym kamieniem (1 P 2,4; por. Ef 2, 20). W innych pomieszczeniach przeznaczonych do świętych celebracji, ołtarz może być przenośny. Stałym nazywamy ołtarz tak zbudowany, że jest przytwierdzony do posadzki i jego usytuowania nie można zmieniać; przenośnym zwiemy ołtarz, który może zostać przeniesiony” (OWMR 298). „Ołtarz główny należy ustawić w oddaleniu od ściany, tak aby łatwo można było obchodzić go dookoła i celebrować przy nim w stronę ludu. Należy się o to starać wszędzie gdzie jest to możliwe. Powinien być tak ustawiony w takim miejscu, by rzeczywiście stanowił ośrodek, ku któremu spontanicznie zwracać się będzie uwaga całego zgromadzenia wiernych. Z zasady winien to być ołtarz stały i poświęcony” (OWMR 299). „Ołtarz zarówno stały jak i przenośny winien być poświęcony zgodnie z obrzędem zamieszczonym w pontyfikale rzymskim; ołtarz przenośny może być tylko pobłogosławiony” (OWMR 300). Postulat umieszczenia ołtarza w kierunku wiernych wynika z zasady prostoty i przejrzystości znaków (por. KL 21. 34. 59). Wiąże się również z wprowadzeniem do liturgii języka ojczystego, zrozumiałego dla wiernych. W tym języku kapłan przewodniczący prowadzi dialog z wiernymi i wypowiada w ich imieniu modlitwy, wymagające potwierdzenia przez nich aklamacją „Amen”. Nie byłoby rzeczą logiczną wypowiadanie tych modlitw i wezwań dialogu „plecami do wiernych”. „Zgodnie z tradycyjnym zwyczajem Kościoła i ze względu na znaczenie symboliczne mensa ołtarza stałego winna być kamienna, i to z kamienia naturalnego. Także inny materiał godny, trwały i odpowiednio przygotowany może być użyty za zgodą Konferencji Episkopatu. Fundament i podstawa podtrzymujące mensę ołtarza mogą być z dowolnego materiału, byleby godnego i trwałego. Ołtarz przenośny może być zbudowany z dowolnego materiału szlachetnego i trwałego oraz zgodnie z miejscowymi tradycjami i zwyczajami nadającego się do liturgicznego użytku” (OWMR 301). „Wypada zachować zwyczaj składania pod ołtarzem przeznaczonym do poświęcenia, relikwii Świętych, choćby nie byli męczennikami. Należy jednak zadbać o to, aby istniała pewność co do prawdziwości relikwii” (OWMR 302). Podłożem symboliki kamiennej mensy ołtarza jest Ps 118[117], 22: Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym. Psalmista mówi o swoim losie: budowniczowie odrzucili go jak nieużyteczny kamień. Bóg jednak sprawił, że kamień ten stał się bardzo ważnym elementem budowy, głowicą węgła, czyli kamieniem spajającym ściany na narożniku (angulus – kąt, narożnik, węgieł; lapis angularis), albo kamieniem wieńczącym sklepienie (clé de voûte). Pisarze Nowego Testamentu interpretują te słowa psalmu w sensie mesjańskim, jako zapowiedź Męki i Zmartwychwstania Chrystusa (por. Mt 21,42; Dz 4,11; 1 Kor 3,11; Ef 2,19-22; 1 P 2,7n). Chrystus jest kamieniem węgielnym żywej budowli Kościoła. Kamienny ołtarz jest również symbolem Chrystusa – duchowej skały, z której tryska żywa woda. W 1 Kor 10,4 św. Paweł mówiąc o wędrówce Izraelitów przez pustynię i o cudownym wydobyciu wody ze skały przez Mojżesza (por. Wj 17,1-7; Lb 20, 1-13), upatruje w tym wydarzeniu zapowiedź udzielenia nowego życia przez Chrystusa uwielbionego: […] nasi ojcowie […] pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a skałą był Chrystus (1 Kor 10, 1.4). W chwili śmierci Jezusa jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda (J 19,34). Sakramenty Kościoła – chrzest i Eucharystia – biorą początek z Ofiary Chrystusa na Krzyżu. Przez te sakramenty czerpiemy z Chrystusa „żywą wodę” Ducha Świętego (por. J 4,10; 7, 37-39).
Komentarz do tego epizodu znajdujemy w III katechezie chrzcielnej św. Jana Chryzostoma ( n. 26-27):
„On (Mojżesz) uderzył w skałę i sprawił, że wypłynęły strumienie wody. Ten (Chrystus) dotyka stołu, uderza w duchowy stół i wydobywa źródła Ducha. Oto dlaczego stół, podobnie jak źródło, jest umieszczony na środku, aby ze wszystkich stron zbiegały się stada do źródła i piły ze zbawczych potoków. Ponieważ mamy takie źródło, taki zdrój wody i ponieważ ze stołu tryskają tysięczne dobra, napełniające nas duchowymi łaskami, zbliżmy się ze szczerym sercem i czystym sumieniem, abyśmy otrzymali łaskę, zmiłowanie i pomoc w czasie stosownym” . Na symbolikę ołtarza jako znaku Chrystusa – Skały wskazuje prefacja Mszy obrzędowej przy poświęceniu ołtarza. Oto jej embolizm: “Tutaj wierni czerpią Twojego Ducha ze zdrojów wypływających z Chrystusa jako duchowej skały, przez co sami stają się ofiarą świętą i żywym ołtarzem”. Należy tu również przypomnieć zasadę jedności ołtarza we wnętrzu kościoła. Bardzo stanowczy jest w tej sprawie przepis podany w obrzędzie poświęcenia kościoła i ołtarza, opublikowanym przez Kongregację Sakramentów i Kultu Bożego dekretem z 29 V 1997: „W nowych kościołach należy budować tylko jeden ołtarz, aby na wspólnym zgromadzeniu wiernych jedyny ołtarz oznaczał jednego Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa oraz jedną Eucharystię Kościoła. W kaplicy natomiast, w miarę możności w jakiś sposób oddzielonej od nawy kościoła, w której umieszcza się tabernakulum do przechowywania Najświętszego Sakramentu, można postawić drugi ołtarz, gdzie również można sprawować Mszę św. w dni powszednie z udziałem małej liczby wiernych. Należy absolutnie zaniechać budowy wielu ołtarzy jedynie dla przyozdobienia kościoła” (Obrzędy dedykacji kościoła i ołtarza. Rozdział IV. Obrzęd poświęcenia ołtarza. Wprowadzenie, n.7). „W miejscu poświęconym należy celebrować Eucharystię zawsze na ołtarzu; poza miejscem poświęconym można celebrować także na odpowiednim stole, nakrytym obrusem i korporałem oraz wyposażonym w krzyż i świeczniki (OWMR 297).