- Serdecznie zapraszamy Seniorów i Osoby samotne na spotkanie wigilijne w poniedziałek 23 grudnia o godz. 15.30 w Sali pod kaplicą.
- We wtorek Wigilia Bożego Narodzenia. Msza święta roratnia o godz. 6.30. Wieczorem zasiądziemy do Wieczerzy Wigilijnej. Przeżyjmy Ją w atmosferze chrześcijańskiej, wspólnocie rodzinnej, w duchu głębokiego przebaczenia i miłości. Rozpocznijmy Wieczerzę Wigilijną odczytaniem Ewangelii św. Łukasza 2, 1-20 o Narodzeniu Pańskim. Msza św. nazywana Pasterką będzie odprawiona o godz. 24.00. Serdecznie zapraszamy.
- W środę Uroczystość Narodzenia Pańskiego Msze św. w naszym kościele będą odprawiane o godz. 9.00, 10.30, 12.00 i 18.00. Nie będzie Mszy św. o 7.00 i 20.00. Porządek Mszy świętych w okresie świątecznym możemy znaleźć w gablocie kościelnej i na stronie internetowej.
- W czwartek 26 grudnia drugi dzień świat – święto św. Szczepana. Msze św. w naszym kościele będą odprawiane według porządku niedzielnego. Nie będzie jedynie Mszy św. o godz. 20.00. Ofiary złożone na składkę w tym dniu, będą przeznaczone na Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie.
- W przyszłą niedzielę 29 grudnia obchodzimy święto Świętej Rodziny. W tym dniu będzie odnowienie przyrzeczeń małżeńskich i błogosławieństwo rodzin.
- Wizytę duszpasterską zwaną kolędą rozpoczniemy 2 stycznia 2019 roku. Szczegółowy program podamy w następną niedzielę.
- Wspomnienia liturgiczne tygodnia:
- piątek – Święto św. Jana, Apostoła i Ewangelisty
- sobota – Święto Świętych Młodzianków, Męczenników
Eucharystyczne refleksje (2)
Przygotowanie do Mszy świętej winno być podyktowane nie tylko wymaganiami praktycznej użyteczności, harmonii samego sprawowania, ale nade wszystko troską o świadome, czynne i owocne uczestnictwo wiernych w liturgii. Wymaga ona dostosowania do duchowych potrzeb wiernych, troski o wszystkie szczegóły składające się na strukturę znaków (obrzędów), wymaga wyjaśnień i uzasadnień, które ułatwiają wiernym uczestnictwo. Wszyscy odpowiedzialni za ukształtowanie i sprawowanie liturgii winni pamiętać jeszcze o następujących zaleceniach OWMR: „Rzeczą nadzwyczaj ważną jest tak przygotować sprawowanie Mszy, czyli Wieczerzy Pańskiej, aby słudzy ołtarza oraz wierni uczestnicząc w niej, każdy stosownie do swego stanowiska, w pełniejszym stopniu mogli otrzymywać te owoce (por. KL 14.19.26.28.30), dla osiągnięcia których Chrystus Pan ustanowił eucharystyczną Ofiarę swego Ciała i swojej Krwi oraz powierzył ją Kościołowi, umiłowanej Oblubienicy, jako pamiątkę swojej Męki i Zmartwychwstania (por. KL 47)” (n. 17). „Osiągnie się to, jeśli po uwzględnieniu natury innych właściwości każdego zgromadzenia, całą akcją liturgiczną tak się pokieruje, by prowadziła wiernych do świadomego, czynnego i pełnego uczestnictwa obejmującego ciało i duszę, płonącego wiarą, nadzieją i miłością, uczestnictwa, którego pragnie Kościół, którego domaga się sama natura akcji liturgicznej i do którego lud chrześcijański na mocy chrztu jest uprawniony i zobowiązany (por. KL 14) (n. 18).
„Sprawowanie Eucharystii jak zresztą cała liturgia, dokonuje się za pośrednictwem znaków widzialnych, przez które wiara się żywi, umacnia i wypowiada (por. KL 59); dlatego należy dołożyć jak najwięcej starań o taki dobór i takie ułożenie form i elementów proponowanych przez Kościół, aby uwzględniając okoliczności osób i miejsca, przyczyniały się one intensywniej do czynnego i pełnego uczestnictwa i lepiej odpowiadały duchowemu pożytkowi wiernych” (n. 20). Do takiego przygotowania niedzielnej liturgii wzywa duszpasterzy Ojciec Święty Jan Paweł II w liście apostolskim Dies Domini (31 V 1998), n. 40.
Miejsce sprawowania Mszy świętej
Na nowotestamentalnej koncepcji żywej świątyni, którą jest Chrystus i zjednoczona z Nim wspólnota wierzących, opiera się nauka OWMR na temat kościoła – miejsca liturgicznego zgromadzenia chrześcijan:
„Na sprawowanie Eucharystii lud Boży gromadzi się zwykle w kościele, lub w innym odpowiednim miejscu, godnym tak wielkiego misterium. Zarówno kościoły jak i te miejsca powinny być odpowiednio przystosowane do sprawowania czynności liturgicznych i osiągnięcia czynnego udziału wszystkich wiernych. Świątynie i przedmioty związane z kultem Bożym winny być prawdziwie godne i piękne stanowiąc jednocześnie znaki i symbole rzeczywistości nadprzyrodzonych” (n. 288). „Lud Boży zgromadzony na Mszę ma organiczną i hierarchiczną strukturę, której wyrazem są różne funkcje i różne czynności w poszczególnych częściach akcji liturgicznej. Dlatego ogólny plan budowli kościelnej winien być tak pomyślany, by wyrażał niejako obraz zgromadzonego ludu, umożliwiał zachowanie należytego porządku, a także ułatwiał każdemu prawidłowe wykonywanie jego funkcji. Wiernym i zespołowi śpiewaczemu należy zapewnić takie miejsce, które by ułatwiało ich czynny udział w liturgii.
Prezbiterium
Kapłan celebrans, diakon i inni usługujący powinni zajmować miejsce w prezbiterium. Tam również należy przygotować miejsca dla koncelebransów; jeśli zaś są bardzo liczni, miejsca dla nich winny być przygotowane w innej części kościoła, ale w pobliżu ołtarza. Chociaż to wszystko ma wyrażać hierarchiczną strukturę i rozmaitość funkcji, ma się jednak przyczyniać do wytworzenia wewnętrznej i organicznej jedności, przez którą ukazuje się wyraźnie jedność całego ludu świętego. Natura i piękno miejsca oraz urządzenie wnętrza winny sprzyjać pobożności i ukazywać świętość sprawowanych tajemnic”
( OWMR 294). „Biorąc pod uwagę układ przestrzenny kościoła, chór należy umieścić w takim miejscu, które by podkreślało jego znaczenie, mianowicie to, że stanowi on część zgromadzonej wspólnoty i spełnia specjalną funkcję. Dzięki właściwemu umieszczeniu chór będzie mógł łatwiej spełniać swoją funkcję liturgiczną, a każdemu z członków zespołu umożliwi się pełne, to jest sakramentalne uczestnictwo we Mszy św.” (OWMR 312). Wnętrze budowli sakralnej jest obrazem zgromadzonego ludu i jego hierarchicznego zróżnicowania. Ukazuje się to przez odróżnienie we wnętrzu kościoła prezbiterium (presbyterium) i nawy (aula ecclesiae) (por. OWMR 295). Prezbiterium „wyodrębnione z wnętrza kościoła przez pewne podwyższenie albo przez odmienną formę i wystrój” – to strefa przeznaczona dla kapłana przewodniczącego i dla tych, którzy mu usługują. Nawa jest strefą, w której inni wierni zajmują miejsca dla nich przygotowane – ławki lub krzesła, tak usytuowane, aby wierni mogli dobrze widzieć święte czynności i duchowo w nich uczestniczyć oraz przyjmować postawę właściwą dla odpowiednich części liturgii i swobodnie przystępować do Komunii św. (por. OWMR 311).
Zakrystia i zaplecze
W związku z nowym układem obrzędów Mszy świętej zakrystia winna być umieszczana w takiej odległości od prezbiterium, aby było możliwe procesjonalne wejście do ołtarza dłuższą drogą przez kościół. Nie wyklucza to możliwości usytuowania drugiej zakrystii w pobliżu prezbiterium, w której znajdowałyby się szaty, naczynia liturgiczne oraz instalacje techniczne (tablica rozdzielcza oświetlenia, aparatura służąca do nagłośnienia, poruszająca dzwony itp.). W pobliżu wejścia do kościoła winna być również przewidziana sala (z przylegającymi do niej pomieszczeniami sanitarnymi – WC i umywalką) dla rodziców i chrzestnych oczekujących z małymi dziećmi na rozpoczęcie obrzędów chrztu. Prezbiterium winno być ukształtowane z uwzględnieniem w nim trzech ośrodków celebracji: ołtarza, ambony i miejsca przewodniczenia.