- W poniedziałek 25 marca Uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Dzień Świętości Życia. Podczas Mszy świętej o godz. 18.00 można będzie podjąć Dzieło Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.
- We wtorek Modlitwa Słowem Bożym „lectio divina” o godz. 18.45 .
- Katecheza dla dorosłych w oparciu o KKK, w środę o godz. 19.00. Będziemy rozważać drugie przykazanie Dekalogu.
- W ramach przygotowań do przeżywania liturgii Triduum Paschalnego polecamy tekst w naszym Informatorze Dies Domini.
- Zachęcamy do udziału w nabożeństwach wielkopostnych:
- Droga Krzyżowa w piątek: 17:15 (prowadzona przez Harcerzy) i 20.00
- Gorzkie żale w każdą niedzielę o godz. 17:15
- Zachęcamy do przekazania 1% od podatku na Fundusz Pomocy Dzieciom i Młodzieży im. Matki Bożej z La Salette, który wspomaga także naszych parafian.
Chcę spożyć Paschę ze swymi uczniami
Jezus chcąc spożyć Paschę ze swoimi uczniami, najpierw polecił jej przygotowanie. Zadanie uczniów przechodzi dziś na nas. Przygotowanie do Paschy ma wiele wymiarów, niektóre z nich są już w trakcie realizacji. Aby z zaangażowaniem podejmować to dzieło dobrze jest najpierw dostrzec jego sens.
Okres Wielkiego Postu ma za zadanie przygotować chrześcijan na przeżywanie Świąt Wielkanocnych. Wielu czyni to przez uczestniczyło w nabożeństwach wielkopostnych. Wielu też podejmuje specjalne postanowienia, by okres ten przyniόsł większe owoce w ich życiu, będąc tym samym źrόdłem dodatkowej radości z nadchodzących świąt. Kiedy jednak zapytamy zwykłego zjadacza chleba, o jakie święta chodzi, wchodząc nieco w szczegόły, możemy być nieraz zdziwieni z niepełnej znajomości treści tych świąt. Stąd nigdy nie jest za mało mόwić o ich istocie i przesłaniu, nie szczędząc klawiatury komputera, nawet jeśli czynimy to każdego roku.
Właściwe nazwanie
Kościόł w swych oficjalnych wypowiedziach mόwi o nich: „największe misteria ludzkiego odkupienia”, „święto świąt”, „uroczystość uroczystości”, „Wielka Niedziela”, „Triduum Paschalne” (Katechizm Kościoła katolickiego, 1169), „kulminacja życia liturgicznego”, „największe misteria ludzkiego odkupienia” (Kongregacja Kultu Bożego, List Okόlny o przygotowaniu i obchodzeniu Świąt Paschalnych, 38). Wszystkie te nazwy wyrażają ich istotę: chodzi o coś najważniejszego w Chrześcijaństwie, o coś, co stanowi fundament, bez ktόrego wszystko inne traci swόj sens. Są to święta celebracji męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, celebracji wydarzeń, ktόre zmieniły bieg całej ludzkości i otworzyły perspektywę tworzenia nowej cywilizacji (miłości), niespotykanej dotychczas w historii, bez względu na to, czy ktoś w to wierzy czy nie. Ich treść jest tak bogata, że trzeba je rozpatrywać w wielu aspektach; a ponadto, ze względu na to, iż zostały dokonane w ludzkiej historii przez Boga, ktόry stał się „jednym z nas”, podlega logicznej kolejności wydarzeń, w jakich miały miejsce, rozciągając się na trzy kolejne dni: czwartek, piątek i sobotę.
Pascha Chrystusa
Mimo tej rozpiętości w trzech dniach, Kościόł jednak woli je brać pod wspόlny mianownik, nazywając je jednym wielkim świętem: Triduum Paschalnym. „Triduum”, z łaciny, znaczy „trzy dni”, ponieważ mowa o wydarzeniach zbawczych Chrystusa mających miejsce w ciągu trzech dni (Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobota, a właściwie Wigilia Paschalna); „paschalne”, ponieważ ich istota wyraża się w tym, co nazywa się „Paschą” Chrystusa, tj. ofiarą Jego męki i śmierci na krzyżu, ktόra dopełniona w Jego zmartwychwstaniu przynosi ludzkości rzeczywiste wyzwolenie z grzechu i śmierci (zbawienie) oraz nadzieję życia wiecznego.
Historycznie święto to ukształtowało się najwcześniej w liturgii Kościoła, nawiązując do bogatej spuścizny żydowskiej, Starego Testamentu (Wyj 12,1-14), z ktόrej to tradycji poniekąd wyrosło i w ktόrej przybrało swόj znaczenieniowy kontekst. Kluczem jest świętowanie Paschy żydowskiej, uroczystości upamiętniającej historyczne wyjście (z hebr. pesaq, gr. pascha, łac. exodus) Izraelitόw z długoletniej niewoli Egipskiej (ok. 1445 przed Chrystusem), uroczystości, ktόra z kolei ma swe starsze korzenie w dawniejszych zwyczajach składania ofiar w okresie przesilenia wiosennego, kiedy sami Izraelici byli jeszcze nomadami (koczownikami), i z płodόw ziemi, kiedy pόźniej byli już rolnikami.
Żydowska Pascha
Fakt wyjścia Izraelitόw z niewoli egipskiej przy pomocy potężnej ręki Bożej jest momentem kluczowym w zrozumieniu głębszego znaczenia Świąt Paschalnych. Po kilkuset latach (ok. 430 lat) trwającej niewoli narodu izraelskiego w Egipcie Bόg-Jahwe organizuje jego wielkie wyzwolenie. Faraon po doświadczeniu dziesięciu plag, szczegόlnie tej ostatniej, gdzie wymarli wszyscy pierworodni Egipcjan, włącznie z synem samego faraona, zgodził się wreszcie na wypuszczenie niewolnikόw izraelskich ze swego kraju. Sam moment zgody był zaskoczeniem dla wszystkich, wobec wcześniejszych jego kategorycznych odmόw, więc należało działać szybko, by faraon nie zmienił swego zdania. Wcześniej już Izraelczycy byli zabezpieczeni przed niszczycielską ręką Boga, ponieważ – zgodnie z pouczeniem Bożym – odrzwia ich domostw były naznaczone krwią jednorocznego baranka, ktόrą każda rodzina miała ofiarować Bogu i spożyć jeszcze tej samej nocy przed wyjściem. Jahwe widząc krew omijał ich domostwa rażąc śmiercią pierworodnych tylko domy egipskie. W takiej atmosferze spożyto pierwszą Paschę, na cześć wyjścia Izraelitόw z niewoli egipskiej. Pośpiech sprawił, że spożywano ją na stojąco, mając biodra przepasane i przygotowany cały dobytek. Pόźniejsze wydarzenia potwierdziły, że faraon jednak zmienił zdanie, zdając sobie sprawę z wielkiej straty niewolnikόw dla swego kraju i zorganizował pościg, ktόry skończył się dramatycznie klęską jego wojsk zalanych falami Morza Czerwonego.
Jezus – barankiem ofiarnym
Jednak najważniejsze było powiązanie uczty paschalnej z tym wydarzeniem wyjścia Izraelitόw z niewoli egipskiej i nadanie mu charakteru uroczystego święta, ktόre należało potem celebrować przez pokolenia, wspominając wielkie dzieło wyzwolenia politycznego jakiego Jahwe dokonał wśrόd swego ludu. Jezus Chrystus bazując właśnie na tym święcie nadał mu nowego duchowego znaczenia. On sam miał stać się barankiem złożonym w ofierze podczas Paschy, Barankiem Paschalnym, ktόrego ofiara miała przynieść wyzwolenie z większego zniewolenia, niż polityczne, zniewolenia grzechu. Najpierw sprawował z uczniami Paschę ustanawiając podczas niej Eucharystię, nową bezkrwawą ofiarę z samego siebie pod postaciami chleba i wina (Wielki Czwartek), ktόrą zaraz następnego dnia złożył ze swego ciała i krwi na krzyżu (Wielki Piątek). Jego krew w ten sposόb miała skrapiać dusze wszelkich pokoleń ludzkich, ratując ich przed wiecznym potępieniem, co jest szczegόlnym udziałem każdego, kto partycypuje w Eucharystii. Gwarantem przyjęcia samej ofiary przez Boga miało być ostateczne pokonanie śmierci poprzez zmartwychwstanie Chrystusa, ktόre zgodnie z Jego zapowiedziami i z Pismem miało miejsce trzeciego dnia po Jego śmierci krzyżowej (Wielka Sobota – Wigilia Paschalna). W ten sposόb wydarzenia dokonane na krzyżu w oparciu o ryty Starego Testamentu, stały się wydarzeniami paschalnymi, zwycięstwem Chrystusa nad śmiercią, jednym wielkim świętem całego Chrześcijaństwa zwycięstwa życia nad śmiercią.
c.d.n.