OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata – 25.11.2018 r.

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE

Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata – 25.11.2018 r.

 

 

  1. Przeżywamy dziś Uroczystość JCH Króla Wszechświata. Po Mszy św. o godz. 10.30, wystawienie Najświętszego Sakramentu, Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa i akt poświęcenia. Za publiczne odmówienie w tym dniu aktu poświęcenia można uzyskać odpust zupełny.
  2. Dzisiejsza niedziela jest ostatnią w roku liturgicznym. W przyszłą rozpoczniemy okres adwentu. W naszej parafii odbędzie się promocja saletyńskiego dwumiesięcznika „La Salette – Posłaniec Matki Bożej”.
  3. Caritas prowadzi sprzedaż świec – Dzieło Wigilijnej Pomocy. Ofiary z ich sprzedaży przeznaczone są na cele diecezjalnego Caritas, organizatora wakacyjnego wypoczynku dla ubogich dzieci i młodzieży.
  4. Opłatki wigilijne będzie można nabywać w czasie adwentu w zakrystii. Ofiary złożone z tej okazji, będą przeznaczone na potrzeby parafialne.
  5. W tym tygodniu przeżywamy pierwszą sobotę miesiąca. Nabożeństwo do Niepokalanego Serca NMP po Mszy świętej o godz. 7.00. Chorych w domach odwiedzimy z posługą sakramentalną od godz. 9.30.
  6. W piątek 30 listopada święto św. Andrzeja, Apostoła.

W dniu 6 grudnia o godz. 17.45, przybędzie do naszej parafii z coroczną wizytą św. Mikołaj, aby spotkać się przede wszystkim z dziećmi. Prosi wszystkich chętnych, zwłaszcza rodziców i dziadków o pomoc przy przygotowaniu prezentów.

 

Liturgia w Królestwie Jezusa Chrystusa

Służba liturgiczna

Soborowa Konstytucja o świętej liturgii uczy, że „Chrystus jest obecny zawsze w swoim Kościele, zwłaszcza w czynnościach liturgicznych. Jest obecny w ofierze Mszy świętej tak w osobie celebrującego, gdyż «Ten sam, który kiedyś ofiarował siebie na krzyżu, obecnie ofiaruje się przez posługę kapłanów», jak zwłaszcza pod postaciami eucharystycznymi. Jest obecny swoją mocą w sakramentach, tak że gdy ktoś chrzci, sam Chrystus chrzci. Jest obecny w swoim słowie, bo gdy w Kościele czyta się Pismo święte, On sam przemawia. Jest obecny, gdy Kościół modli się i śpiewa psalmy, gdyż On sam obiecał: «Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich» (Mt 18,20)”. Ponieważ to Chrystus chrzci, przemawia, modli się, składa ofiarę i przewodniczy całemu zgromadzeniu, dlatego wszyscy spełniający funkcje liturgiczne są Jego współpracownikami. On sam działa w nich i przez nich. Czyni to przede wszystkim przez wyświęconych szafarzy, ale jest obecny także w wiernych świeckich, którzy z wiarą spełniają święte czynności. Każdemu z nich Chrystus, przez sakrament chrztu i bierzmowania, dał udział w swoim kapłaństwie oraz powołał go do sprawowania kultu Bożego i służby Kościołowi. W wielości posług i funkcji, a także w jedności całego zgromadzenia, objawia się tajemnica Kościoła. Ukazuje się jego struktura hierarchiczna, w której wyróżnione miejsce zajmują biskup, prezbiter i diakon, a także wielkie bogactwo charyzmatów, którymi Duch Święty obdarzył poszczególnych wiernych.

Ministranci

Dziś w naszej parafii przyjmiemy do tej posługi siedmiu chłopców. Warto przy tej okazji zastanowić się nad jej sensem, przyczynami jej regresu, sposobami pobudzającymi do jej podejmowania. Trzeba być ostrożnym w formowaniu szybkich wniosków, aby nie ulec pokusie redukcjonizmu. Zazwyczaj dostrzegamy obecność, a szczególnie nieobecność ministrantów przy ołtarzu, ich gafy, niestosowności w zachowaniu. Rzadko stawiamy sobie pytania dotyczące zasad, celowości i możliwych korzyści formacji w służbie liturgicznej, dla rozwoju osobowości tych młodych chłopców. Wydaje mi się, że gdybyśmy je dostrzegali, posługę liturgiczną ministrantów traktowalibyśmy na równi z wieloma formami aktywności proponowanymi młodym ludziom przez różnego rodzaju ruchy i organizacje. Można odnieść wrażenie, że tak nie jest.

Należy dążyć do tego, aby we wspólnotach parafialnych powstawało coraz więcej grup dziecięcych, młodzieżowych, a także złożonych z ludzi dorosłych (mężczyzn i kobiet), które podejmują cząstkę odpowiedzialności za kształt liturgii, jej piękno i sprawowanie zgodne z dokumentami Kościoła.

Ideały

Ministrant to ten, który służy Bogu, szczególnie podczas Mszy świętej. Ministrant pomaga kapłanowi przy ołtarzu, ale jest również chętny do pomocy przed Mszą świętą i poza nią. Ministrant jest tym, który daje innym dobry przykład. Ministrant wie i pamięta o tym, że  zachowanie przy ołtarzu jest inne niż w kinie czy na boisku.

Dlatego podczas Mszy świętej czy nabożeństwa pięknie się modli, jest skupiony i zaangażowany w liturgię: pilnuje, aby  dobrze ustawić kielich na ołtarzu, aby w dobrym momencie zadzwonić dzwonkami, aby prawidłowo podać kadzidło, itp. Ministrant daje także dobry przykład w domu, szkole, na ulicy; jest  pracowity, uczynny, posłuszny, punktualny. Ministrant regularnie przystępuje do spowiedzi i do Komunii świętej, modli się rano i wieczorem, przed i po posiłku.

Powinności

  1. Pełniący posługę przychodzą do kościoła przynajmniej 15 minut przed rozpoczęciem liturgii. Czas ten przeznaczamy na modlitwę, na duchowe przygotowanie się do uczestnictwa w Eucharystii lub nabożeństwie oraz na ubranie się, przygotowanie potrzebnych rzeczy, pomoc w ubraniu celebransa.
  2. Przychodząc do kościoła udają się najpierw przed tabernakulum, aby oddać pokłon Chrystusowi.
  3. Udział Służby Liturgicznej we Mszy św. nie może ograniczyć się do wykonywania powierzonych im czynności. Posługa ma ich prowadzić do pełniejszego włączania się w święte obrzędy, aby uczestniczyć w nich „świadomie i owocnie”.
  4. Spełnianie określonych czynności w liturgii nie może mieć charakteru występu, lecz posługi. Należy więc podkreślać przekazywana treść, a nie samego siebie.
  5. Wszyscy członkowie Służby Liturgicznej pełniący posługę w prezbiterium biorą udział w procesji wejścia i uczestniczą w całej liturgii na swoich miejscach. Do zakrystii wychodzą tylko w razie konieczności.
  6. Swoje czynności wykonują we właściwym czasie, bez pośpiechu, nigdy przed zakończeniem czynności poprzedzającej.
  7. Swoją postawą i zachowaniem się dają wiernym przykład właściwego i pełnego uczestnictwa w Eucharystii.

Poziom parafialny

Główny ciężar formacji służby liturgicznej spoczywa na parafii. W tej wspólnocie odbywa się większość spotkań formacyjnych. Tu wszyscy dojrzewają do właściwego rozumienia i spełniania powierzonych im zadań. Należy dążyć do tego, aby we wspólnotach parafialnych powstawało coraz więcej grup dziecięcych, młodzieżowych, a także złożonych z ludzi dorosłych (mężczyzn i kobiet), które podejmują cząstkę odpowiedzialności za kształt liturgii, jej piękno i sprawowanie zgodne z dokumentami Kościoła. Wytrwałe dążenie do tego, aby w liturgii „każdy spełniał wszystko to i tylko to, co do niego należy” sprawia, że coraz więcej osób odkrywa zadania, do których ich Bóg powołuje. Służą wtedy Bogu i ludziom swoimi charyzmatami, talentami i zdolnościami, objawiając tajemnicę Chrystusa, który w nich i przez nich działa, a także tajemnicę Kościoła, który jest wspólnotą bogatą w charyzmaty.

Opracował Ks. Zbigniew Pałys MS

Proboszcz