OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata – 25.11.2018 r.
- Przeżywamy dziś Uroczystość JCH Króla Wszechświata. Po Mszy św. o godz. 10.30, wystawienie Najświętszego Sakramentu, Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa i akt poświęcenia. Za publiczne odmówienie w tym dniu aktu poświęcenia można uzyskać odpust zupełny.
- Dzisiejsza niedziela jest ostatnią w roku liturgicznym. W przyszłą rozpoczniemy okres adwentu. W naszej parafii odbędzie się promocja saletyńskiego dwumiesięcznika „La Salette – Posłaniec Matki Bożej”.
- Caritas prowadzi sprzedaż świec – Dzieło Wigilijnej Pomocy. Ofiary z ich sprzedaży przeznaczone są na cele diecezjalnego Caritas, organizatora wakacyjnego wypoczynku dla ubogich dzieci i młodzieży.
- Opłatki wigilijne będzie można nabywać w czasie adwentu w zakrystii. Ofiary złożone z tej okazji, będą przeznaczone na potrzeby parafialne.
- W tym tygodniu przeżywamy pierwszą sobotę miesiąca. Nabożeństwo do Niepokalanego Serca NMP po Mszy świętej o godz. 7.00. Chorych w domach odwiedzimy z posługą sakramentalną od godz. 9.30.
- W piątek 30 listopada święto św. Andrzeja, Apostoła.
W dniu 6 grudnia o godz. 17.45, przybędzie do naszej parafii z coroczną wizytą św. Mikołaj, aby spotkać się przede wszystkim z dziećmi. Prosi wszystkich chętnych, zwłaszcza rodziców i dziadków o pomoc przy przygotowaniu prezentów.
Liturgia w Królestwie Jezusa Chrystusa
Służba liturgiczna
Soborowa Konstytucja o świętej liturgii uczy, że „Chrystus jest obecny zawsze w swoim Kościele, zwłaszcza w czynnościach liturgicznych. Jest obecny w ofierze Mszy świętej tak w osobie celebrującego, gdyż «Ten sam, który kiedyś ofiarował siebie na krzyżu, obecnie ofiaruje się przez posługę kapłanów», jak zwłaszcza pod postaciami eucharystycznymi. Jest obecny swoją mocą w sakramentach, tak że gdy ktoś chrzci, sam Chrystus chrzci. Jest obecny w swoim słowie, bo gdy w Kościele czyta się Pismo święte, On sam przemawia. Jest obecny, gdy Kościół modli się i śpiewa psalmy, gdyż On sam obiecał: «Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich» (Mt 18,20)”. Ponieważ to Chrystus chrzci, przemawia, modli się, składa ofiarę i przewodniczy całemu zgromadzeniu, dlatego wszyscy spełniający funkcje liturgiczne są Jego współpracownikami. On sam działa w nich i przez nich. Czyni to przede wszystkim przez wyświęconych szafarzy, ale jest obecny także w wiernych świeckich, którzy z wiarą spełniają święte czynności. Każdemu z nich Chrystus, przez sakrament chrztu i bierzmowania, dał udział w swoim kapłaństwie oraz powołał go do sprawowania kultu Bożego i służby Kościołowi. W wielości posług i funkcji, a także w jedności całego zgromadzenia, objawia się tajemnica Kościoła. Ukazuje się jego struktura hierarchiczna, w której wyróżnione miejsce zajmują biskup, prezbiter i diakon, a także wielkie bogactwo charyzmatów, którymi Duch Święty obdarzył poszczególnych wiernych.
Ministranci
Dziś w naszej parafii przyjmiemy do tej posługi siedmiu chłopców. Warto przy tej okazji zastanowić się nad jej sensem, przyczynami jej regresu, sposobami pobudzającymi do jej podejmowania. Trzeba być ostrożnym w formowaniu szybkich wniosków, aby nie ulec pokusie redukcjonizmu. Zazwyczaj dostrzegamy obecność, a szczególnie nieobecność ministrantów przy ołtarzu, ich gafy, niestosowności w zachowaniu. Rzadko stawiamy sobie pytania dotyczące zasad, celowości i możliwych korzyści formacji w służbie liturgicznej, dla rozwoju osobowości tych młodych chłopców. Wydaje mi się, że gdybyśmy je dostrzegali, posługę liturgiczną ministrantów traktowalibyśmy na równi z wieloma formami aktywności proponowanymi młodym ludziom przez różnego rodzaju ruchy i organizacje. Można odnieść wrażenie, że tak nie jest.
Należy dążyć do tego, aby we wspólnotach parafialnych powstawało coraz więcej grup dziecięcych, młodzieżowych, a także złożonych z ludzi dorosłych (mężczyzn i kobiet), które podejmują cząstkę odpowiedzialności za kształt liturgii, jej piękno i sprawowanie zgodne z dokumentami Kościoła.
Ideały
Ministrant to ten, który służy Bogu, szczególnie podczas Mszy świętej. Ministrant pomaga kapłanowi przy ołtarzu, ale jest również chętny do pomocy przed Mszą świętą i poza nią. Ministrant jest tym, który daje innym dobry przykład. Ministrant wie i pamięta o tym, że zachowanie przy ołtarzu jest inne niż w kinie czy na boisku.
Dlatego podczas Mszy świętej czy nabożeństwa pięknie się modli, jest skupiony i zaangażowany w liturgię: pilnuje, aby dobrze ustawić kielich na ołtarzu, aby w dobrym momencie zadzwonić dzwonkami, aby prawidłowo podać kadzidło, itp. Ministrant daje także dobry przykład w domu, szkole, na ulicy; jest pracowity, uczynny, posłuszny, punktualny. Ministrant regularnie przystępuje do spowiedzi i do Komunii świętej, modli się rano i wieczorem, przed i po posiłku.
Powinności
- Pełniący posługę przychodzą do kościoła przynajmniej 15 minut przed rozpoczęciem liturgii. Czas ten przeznaczamy na modlitwę, na duchowe przygotowanie się do uczestnictwa w Eucharystii lub nabożeństwie oraz na ubranie się, przygotowanie potrzebnych rzeczy, pomoc w ubraniu celebransa.
- Przychodząc do kościoła udają się najpierw przed tabernakulum, aby oddać pokłon Chrystusowi.
- Udział Służby Liturgicznej we Mszy św. nie może ograniczyć się do wykonywania powierzonych im czynności. Posługa ma ich prowadzić do pełniejszego włączania się w święte obrzędy, aby uczestniczyć w nich „świadomie i owocnie”.
- Spełnianie określonych czynności w liturgii nie może mieć charakteru występu, lecz posługi. Należy więc podkreślać przekazywana treść, a nie samego siebie.
- Wszyscy członkowie Służby Liturgicznej pełniący posługę w prezbiterium biorą udział w procesji wejścia i uczestniczą w całej liturgii na swoich miejscach. Do zakrystii wychodzą tylko w razie konieczności.
- Swoje czynności wykonują we właściwym czasie, bez pośpiechu, nigdy przed zakończeniem czynności poprzedzającej.
- Swoją postawą i zachowaniem się dają wiernym przykład właściwego i pełnego uczestnictwa w Eucharystii.
Poziom parafialny
Główny ciężar formacji służby liturgicznej spoczywa na parafii. W tej wspólnocie odbywa się większość spotkań formacyjnych. Tu wszyscy dojrzewają do właściwego rozumienia i spełniania powierzonych im zadań. Należy dążyć do tego, aby we wspólnotach parafialnych powstawało coraz więcej grup dziecięcych, młodzieżowych, a także złożonych z ludzi dorosłych (mężczyzn i kobiet), które podejmują cząstkę odpowiedzialności za kształt liturgii, jej piękno i sprawowanie zgodne z dokumentami Kościoła. Wytrwałe dążenie do tego, aby w liturgii „każdy spełniał wszystko to i tylko to, co do niego należy” sprawia, że coraz więcej osób odkrywa zadania, do których ich Bóg powołuje. Służą wtedy Bogu i ludziom swoimi charyzmatami, talentami i zdolnościami, objawiając tajemnicę Chrystusa, który w nich i przez nich działa, a także tajemnicę Kościoła, który jest wspólnotą bogatą w charyzmaty.
Opracował Ks. Zbigniew Pałys MS
Proboszcz