OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
XXII Niedziela zwykła – 2.09.2018 r.
- Zgodnie z zapowiedzią, dzisiaj po Mszach świętych, przed kościołem odbywa się kwesta na rzecz Hospicjum św. Łazarza.
- W poniedziałek 3 września rozpoczyna się nowy rok szkolny. Chcemy ten czas powierzyć Bogu. Zapraszamy w tym dniu młodzież gimnazjalną oraz dzieci ze Szkoły Podstawowej, a także nauczycieli, wychowawców, katechetów oraz rodziców na Mszę Św. o godz. 7.00. Życzymy wszystkim błogosławieństwa Bożego i opieki Matki Bożej w nowym roku. Bardzo prosimy rodziców o całoroczną troskę o formację duchową swoich dzieci.
- Przez cały miesiąc wrzesień zapraszamy na nabożeństwa ku czci Matki Bożej Saletyńskiej o godz. 17.30. W środy nabożeństwo połączone jest z Nowenną.
- W tym tygodniu pierwszy czwartek i pierwszy piątek miesiąca. W czwartek po Mszy św. o godz. 18.00 wspólnota Margaretka zaprasza do modlitwy za kapłanów oraz o nowe powołania kapłańskie, zakonne i misyjne. W piątek nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa po Mszy świętej o godz. 7.00. Spowiedź pierwszopiątkowa od godz. 16.30.
- W sobotę 8 września Święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.
- W przyszłą niedzielę XXVI Pielgrzymka Rodzin do Kalwarii Zebrzydowskiej. Szczegóły na plakacie.
- Po wakacyjnej przerwie zapraszamy na spotkania:
Poniedziałek – SSNE o godz. 19.30
Wtorek – Matulanki o godz. 10.00
Wtorek – modlitwa Słowem Bożym o godz. 18.45
Środa – Katecheza dla dorosłych o godz. 18.45
Czwartek – Rada Parafialna o godz. 19.00
- Po wakacjach Kancelaria parafialna jest czynna we wtorki i czwartki od godz. 16.30 do 17.30 oraz w soboty od 8.00 do 9.00.
Uczyć – edukować – wychowywać
Nowy rok szkolny to szansa do refleksji nad wychowaniem nie tylko dzieci i młodzieży, ale każdego z nas uznającego, że proces wychowania człowieka rozpoczyna się dziewięć miesięcy przed urodzeniem, a kończy się z chwilą śmierci. Dostrzeganie tej prawdy pomoże w trosce o wychowanie dzieci i młodzieży i nie zwolni nikogo z nas z odpowiedzialności za własną formację.
Aby moc rozbrajała przemoc
Środki społecznego przekazu coraz częściej bombardują nas informacjami o przemocy w szkole. Wiele szkół próbuje przeciwdziałać eskalacji agresji w szkole poprzez wzmocnienie dyscypliny. Inne próbują nie zauważać problemów wychowawczych. Lekarstwa na rozwiązanie problemu należy szukać gdzie indziej. Przemoc, agresja, nienawiść, nieuporządkowanie życia moralnego – wszystko to jest konsekwencją źle uformowanego sumienia, które jest sanktuarium życia człowieka. To właśnie sumienie jest miejscem, w którym dokonuje się rozróżnienie dobra od zła i gdzie rozbrzmiewa głos Boga: dobro czyń, zła unikaj. Posłuszeństwo dobrze uformowanemu sumieniu jest gwarantem życia moralnie uporządkowanego, życia prawdziwie godnego człowieka. „Moc ducha, moc sumień i serc, moc łaski i charakterów, jest nieodzowna szczególnie w tym waszym pokoleniu. Ta moc jest potrzebna, aby nie ulec pokusie rezygnacji, obojętności, zwątpienia czy wewnętrznej, jak to się mówi, emigracji: (…) pokusie beznadziejności, która prowadzi do samozniszczenia własnej osobowości, własnego człowieczeństwa” – Jan Paweł II Westerplatte 1987.
Każdy kto podejmuje trud wychowania musi mieć świadomość, że szkoła nie może być jedynie miejscem zdobywania wiedzy, ale także mądrości czyli nabywania umiejętności i sztuki dobrego życia. „Źle jest – pisze Bogdan Nawroczyński – gdy szkoła nie może zapłodnić młodzieży własną wiarą, własnymi przekonaniami, właśnie wtedy gdy ją poczynają interesować zagadnienia religijne, moralne, filozoficzne, społeczne i polityczne. Jeszcze gorzej, gdy wychowawcy młodzieży takich poglądów nie posiadają”. Jako rodzice, wychowawcy, duszpasterze wiemy co chcemy – wychować człowieka. Potrzeba refleksji na temat jak to robić? Jak i przez co budować swoją moc, by rozbrajać przemoc.
Parafia proponuje
Propozycja naszych spotkań formacyjnych regularnych i okazjonalnych jest okazją do stworzenia przestrzeni do modlitewnej refleksji. Jakiego człowieka chcemy wychować? Jakie cele wychowawcze sobie stawiamy? Inaczej wychowuje się miss universum, inaczej mistrza świata w skokach narciarskich, a inaczej człowieka o wielkim sercu. Do tego trzeba stosować różne metody i wartości. W procesie wychowania jest potrzebna znajomość samego siebie – swojej osobowości, zalet, wad, zranień, głębokich motywacji (one często nieświadomie określają cele wychowawcze). Rozumieć czasy w których żyjemy i pełnimy swoją misję. Potrzeba różnych źródeł zrozumienia. „Boję się ludzi jednej książki”.
Rozumiejąc potrzebę kształtowania odpowiedniego środowiska formacji, wychowania proponujemy udział w różnych grupach i wspólnotach formacyjnych, zadaniowych i wsparcia. Dla tych, którzy z różnych powodów nie mogą brać udziału w systematycznej formacji proponujemy wydarzenia jednorazowe, np. Tydzień Wychowania.
Świadomość potrzeby osobistej formacji chrześcijańskiej
W procesie wychowywania ważne są: osoba wychowująca, środki, metody wychowawcze oraz osoba wychowywana.
Klarowna i zdecydowana postawa wychowawcy ma swoje reperkusje w zachowywaniu wychowanków.
Dokumenty kościelne wskazują na dwa elementy konieczne w sprawowaniu posługi wychowawcy: dary natury i łaski oraz kompetencje zdobyte przez kształcenie (formację) i doświadczenie. Wymieniają także potrzebne kwalifikacje wychowawcy: duch wiary, wyczucie pedagogiczne, dojrzałość ludzka i równowaga psychiczna, umiejętność słuchania, dialogu i komunikowania się,
pozytywne i krytyczne spojrzenie na kulturę współczesną (roztropność, mądrość, zrównoważenie), umiejętność organizowania czasu, umiejętność podejmowania decyzji i ich jasnego uzasadniania, odwaga potrzebna do stawiania wymagań (niepożądana jest fałszywa litość), jasne myśli i komunikaty, przekazywanie poleceń, uszanowanie godności osobistej (unikanie ośmieszania, poniżania), radość i optymizm, znajomość kultury, w której żyje wychowanek, korzystanie z kierownictwa duchowego.
Wartości wychowawcze
Ksiądz Edward Staniek poświęcił książeczkę, w której omawia ewangeliczne zasady wychowania stosowane przez Mistrza z Nazaretu. Są wśród nich: Obecność wychowawcy wśród wychowanków. Uczniowie mogli oglądać Mistrza na weselu, płaczącego przy grobie, obejmującego dzieci…. Oszczędne słowo będzie potrzebne do wyjaśniania celowości własnego działania.
Wychowywanie do wolności. Człowiek jest o tyle szczęśliwy, o ile jest wolny. Dorastanie do wolności jest związane z niebezpieczeństwem zniewolenia wewnętrznego i zewnętrznego przez otoczenie. Umiłowanie prawdy, miłość i sprawiedliwość, przebaczenie, odpowiedzialność za rzeczy małe, upomnienie braterskie, odwaga, rozliczenie, umiejętność dyskutowania, zdolność do samoobrony, konfrontacja ze światem. Dla szukających potrzeba podprowadzenia do wielkich wartości.
Co robić teraz, dziś?
Ze względu na przyśpieszenie cywilizacyjne powodujące szybsze odchodzenie od wartości oraz dewastowanie rodziny – niszczy się naturalne środowisko wychowania. Dlatego dzisiaj wychowywanie jest trudniejsze. Nie wystarczy już przyglądanie się rozwojowi wychowanków, ale potrzeba pedagogiki aktywnej. „Szukajcie a znajdziecie”.
Ks. Zbigniew Pałys MS
proboszcz