OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
XXV NIEDZIELA ZWYKŁA – 24.09.2017 r.
- Przeżywamy dzisiaj Odpust parafialny czyli szczególną sposobność do darowania przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Skorzystajmy z okazji, by za pośrednictwem Kościoła otrzymać owoce odkupienia i zadośćuczynienie ze skarbca zasług Chrystusa i świętych. Odpust pozwala nam też głębiej wniknąć w orędzie Matki Bożej z La Salette i jego aktualność w naszym życiu. Składamy serdeczne podziękowania wszystkim, którzy pomogli nam przeżywać tę uroczystość parafialną. Dopełnieniem uroczystości odpustowej jest Piknik Parafialny na który zapraszamy od godz. 15.00.
- Dziękujemy Zespołowi Różaniec z Wojewódzkiej Filharmonii w Tarnopolu na Ukrainie za uświetnienie naszej uroczystości.
- W tym tygodniu zapraszamy na spotkania duszpasterskie:
- wtorek – modlitwa Słowem Bożym lectio divina o 18.45
- środa – katecheza dla dorosłych o godz. 19.00
- czwartek – dorosła Służba Liturgiczna godz. 18.45
- piątek- młodzież Ruchu Światło-Życie godz. 18.45
- W przyszła niedzielę po Mszach świętych będzie organizowana kwesta na rzecz Hospicjum św. Łazarza.
- W ramach inicjatywy „Różaniec do Granic”, w dniu 7 października organizujemy jednodniowy wyjazd do Jaworek koło Szczawnicy, znajdujących się na granicy naszego państwa, aby w pierwszą sobotę miesiąca, we wspomnienie Matki Bożej Różańcowej, stanąć obok siebie wzdłuż polskiej granicy i wspólnie odmówić różaniec, otaczając modlitewnym łańcuchem całą Polskę. Zapisy w zakrystii. Koszt 50 zł.
- W sobotę 30 września zapraszamy członków Żywego Różańca na pielgrzymkę do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Szczegóły na plakacie.
- W przyszła niedzielę 1 października rozpoczynamy nabożeństwa różańcowe, które będą odprawiane przez miesiąc październik o godz. 17.30.
- Wspomnienia liturgiczne tygodnia:
- poniedziałek – wspomnienie bł. Władysława z Gielniowa, prezbitera
- środa – wspomnienie św. Wincentego a Paulo, prezbitera
- czwartek – wspomnienie św. Wacława, męczennika
- piątek- święto Świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała
- sobota – wspomnienie św. Hieronima, prezbitera i doktora Kościoła
Wychowanie do modlitwy i wolności
La Salette szkołą duchowości modlitwy
Duchowość tak jak wiara rodzi się tam, gdzie jest troska o modlitwę. Bez modlitwy nie można zresztą mówić w ogóle o duchowości, bez niej zaś trudno wyobrazić sobie przyszłość Kościoła i świata. Duchowość saletyńska, to od samego początku żywa i pełna nadziei duchowość modlitwy. Czym przecież jest modlitwa, jeśli nie dialogiem miłości z Bogiem osobowym; dialogiem, w którym otwarcie się i dyspozycyjność człowieka zostaje 100-krotnie wynagrodzona przemianą serca i usprawiedliwieniem dającym pokój. Maryja w La Salette uczy nas najautentyczniejszej modlitwy. Jest to nade wszystko podstawowa lekcja modlitwy ustnej. Polega ona na osobistym i wspólnotowym, liturgicznym doświadczeniu relacji z Bogiem, jak również Maryją, Matką Pana. Dlatego słyszymy z ust Maryi wyrzut, że nadużywa się Imienia Jej Syna, następnie dociera do nas zachęta do odmawiania rano i wieczorem przynajmniej „Ojcze nasz” i „Zdrowaś Maryjo”, wreszcie napomnienie w sprawie uczestnictwa w Mszy świętej niedzielnej. Cała ta struktura nosi znamiona stopniowego wtajemniczenia w chrześcijaństwo i znajduje swój szczyt w Paschalnym sakramencie Eucharystii . Ale Maryja w La Salette nie tylko wzywa do doświadczenia modlitwy. Zaprasza do dojrzałej modlitwy codziennym doświadczeniem. Dlatego otwiera nasze oczy na znaki czasu i uczy je odczytywać. Potwierdza zbawcze znaczenie chwili obecnej, tego sakramentu Bożej miłości. Modlić się bowiem doświadczeniem tzn. odnajdywać znaczenie każdej sytuacji życiowej. Przypomina o tym Maryja, kiedy wyrzuca nam: „pokazałam wam to, ale nic sobie z tego nie robiliście”. Służy temu również saletyńskie „módlcie się więcej”, podobne do Pawłowego „módlcie się w każdym czasie”. Modlitwa daje nowe oczy. W bliskości Boga i poddaniu się Mu całym sercem doznaje przemiany i nadprzyrodzonego pogłębienia spojrzenie na otaczający świat. Dzięki temu wierzący odpowiada na znaki czasu – nawet na te najboleśniejsze – już nie przekleństwem. Modlitwa usposabia go do pokory i naprawczego smutku; modlitwa prowadzi go do solidarności z tymi, co chorują i głodują.
Język Boga w La Salette
Jakim językiem przemawia Bóg w La Salette? Psychologia komunikacji podaje, że 70 % komunikatów przekazywanych jest pozawerbalnie, przez gesty, ton głosu, nastawienie do rozmówcy i do siebie samego. Jaki jest język z La Salette?. Jaki jest język najbardziej zrozumiały, najbardziej komunikatywny? Francuski, włoski, niemiecki, polski? W La Salette Bóg przemawia językiem łez Matki. Jest to język miłości, troski, gdyż łez nie wylewa się nad byle kim, nad kimś, na kim nam nie zależy. Kobieta zostaje matką przez zrodzenie dzieci, czasem tylko przez poczęcie, w większości wypadków przez urodzenie, któremu towarzyszy olbrzymi ból. Maryja zrodziła nas w bólu pod krzyżem swojego Syna, dlatego w La Salette kilka razy mówi: „moje dzieci”, wylewa łzy w związku ze swoimi dziećmi. Jej słowa, pytania, pokazują matczyną troskę. Ale łzy są także wyrazem bezsilności, bezradności. Czy Matka Boża w La Salette może być bezradna wobec swoich dzieci? „Pan Bóg jest bezsilny wobec wolności człowieka” – tak napisał św. Jan Paweł II. Jeżeli Bóg dał człowiekowi wolność, to nigdy jej nie zabierze, nawet wtedy, gdy człowiek źle jej używa. Godność człowieka wynika z prawdy, że został on stworzony na obraz i podobieństwo Boga, także z jego wolności. Prądy kulturowe rozpowszechniane w Europie w XVIII i XIX wieku, a szczególnie Wielka Rewolucja Francuska sprawiły, że uległ on jak pierwsi rodzice w raju iluzji wolności. W imię tej wolności zdetronizował Boga, a na Jego miejsce postawił człowieka ubóstwiającego rozum i wolność, która uwalniała człowieka od każdej zależności, także od swojego Stwórcy. Kryterium wolności jest prawda. Sam Jezus mówi: „poznajcie prawdę, a prawda was wyzwoli”. Papież Jan Paweł II mówił, że wolność jest dana człowiekowi jako miara jego godności. Jednakże jest mu ona równocześnie zadana. „Wolność nie jest ulgą, lecz trudem wielkości” – jak się wyraża poeta. Wolności bowiem może człowiek używać dobrze albo źle. Może przez nią budować albo niszczyć. „Jeżeli mój lud nie zechce się poddać”, jeżeli stworzenie nie zechce uznać swojego Stwórcy… Konsekwencje są naszym wyborem.
Ks. Zbigniew Pałys MS
proboszcz