OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
XIX Niedziela Zwykła – 13. 08. 2017 r.
- We wtorek 15 sierpnia Uroczystość Wniebowzięcia NMP. Msze święte według porządku niedzielnego.
- W sobotę z racji 19 dnia miesiąca zapraszamy do udziału w Czuwaniu saletyńskim. Po Mszy świętej wieczornej, adoracja wynagradzająca, modlitwa w intencji trzeźwości narodu polskiego, Apel Maryjny i procesja na kalwarię saletyńską.
- Módlmy się w tym czasie o trzeźwość narodu polskiego, o dobrowolną abstynecję od napojów alkoholowych, za przebywających na wakacjach i urlopach, o błogosławieństwo Boże w tegorocznych zbiorach.
- Wspomnienia liturgiczne tygodnia:
- poniedziałek – wspomnienie św. Maksymiliana Marii Kolbego prezbitera i męczennika
- czwartek – wspomnienie św. Jacka, prezbitera
- Dzisiaj w drugą niedzielę miesiąca zbiórka na potrzeby inwestycyjne parafii. Składamy gorące podziękowania za ofiary złożone w miesiącu lipcu. Kwota zebrana w kościele i przekazana na konto bankowe parafii wyniosła 9721 zł. Bóg zapłać wszystkim Ofiarodawcom.
Wybory do Rady Parafialnej
„Patrzcie w przyszłość, podejmując nową ewangelizację,
nową w swym zapale, nową w metodach i nową w sposobie wyrazu” (św. Jan Paweł II).
Za miesiąc dokonamy wyboru członków Rady Parafialnej spośród osób, których nazwiska znajdują się liście umieszczonej na stronie internetowej parafii oraz w gablocie kościelnej. Wkrótce przy pomocy Dies Domini poznamy ich twarze oraz minimalne informacje o nich samych. Zanim to uczynimy, warto jest uświadomić sobie, jaki jest sens, cel i sposób funkcjonowania Rady Parafialnej. Określa je w dokumentach zarówno Kościół powszechny jak i Kościoły diecezjalne.
Kodeks Prawa Kanonicznego (KPK) 536:
„1. Jeśli zdaniem biskupa diecezjalnego, po zasięgnięciu opinii Rady kapłańskiej, byłoby to pożyteczne, należy w każdej parafii ustanowić radę duszpasterską. Ma jej przewodniczyć proboszcz, a członkami powinni być wierni wraz z tymi, którzy z urzędu uczestniczą w trosce duszpasterskiej o parafię i pomagają w ożywianiu działalności pasterskiej.
- Rada duszpasterska posiada jedynie głos doradczy i kieruje się normami określonymi przez biskupa diecezjalnego”.
Adhortacja Christifideles laici n. 27
„Postulat soboru dotyczący wspólnego omawiania i rozwiązywania problemów duszpasterskich winien być odpowiednio i systematycznie realizowany poprzez coraz szersze, mocniejsze i zdecydowane dowartościowanie parafialnych rad duszpasterskich”.
Dokumenty diecezjalne na ten temat możemy przeczytać na stronie internetowej parafii.
Z treści dokumentów kościelnych i doświadczeń parafii wyłaniają się:
Zadania natury ogólnej, naprzeciw którym może wyjść Duszpasterska Rada Parafialna:
- Samoświadomość Kościoła
- Bycie sumieniem parafii
- Bycie apostołem radykalizmu ewangelicznego różnego od egoizmu, rygoryzmu czy ducha sekciarstwa.
Szczegółowe zadania, w których współpraca duchownych i świeckich w ramach Rady winna przynieść wielkie owoce:
- Głoszenie Ewangelii: katechizacja w szkole lub przy parafii, rekolekcje w parafii, pielgrzymki, kazania, homilie w kościele.
- Duszpasterstwo rodzin
- Działalność charytatywna
- Dziedzina materialna: zarządzanie majątkiem parafii, inwestycje
- Dialog między duchownymi a świeckimi.
- Obojętni i niewierzący.
- Korzystanie z metod psychologicznych, pedagogicznych, socjologicznych, z metodyki zarządzania.
Warunki, które winny być spełnione, aby Rada mogła zrealizować swe zadania:
- Odpowiedni dobór ludzi
- Wiedza teologiczna
- Formacja duchowa
Warto uwzględnić powyższe warunki w poszukiwaniu najbardziej odpowiednich osób do realizacji zadań stojących przed Radą Parafialną.
Nasze rozumienie chrześcijaństwa jest wciąż zbyt zindywidualizowane. Parafia nie jest miejscem, w którym każdy załatwia swoje sprawy z Bogiem, ale winna być przestrzenią budowania wzajemnych, twórczych relacji.
Trudno jednak budować wspólnotę w wielotysięcznej, miejskiej parafii, gdzie ludzie żyją w dużej anonimowości. Stąd soborowa idea parafii jako wspólnoty wspólnot. Chodzi o to, aby tworzyć różnego rodzaju środowiska, w których ludzie mogą znać się osobiście, współpracować ze sobą, podejmować określone zadania dla dobra całej parafii. Działalność tych wspólnot jest wspomagana przez duszpasterzy i koordynowana przez proboszcza, który „otwiera drzwi”, a czasem — jeśli trzeba — „zamyka”. W ten sposób powinna się tworzyć siatka duszpasterstw specjalistycznych, zrzeszeń, ruchów i grup parafialnych, czyli wspólnota wspólnot, w której znakiem jedności jest proboszcz. Ktoś powie: To tylko piękna teoria… Być może, ale równie dobrze można by powiedzieć, że słowo o miłości nieprzyjaciół to też tylko górnolotne idee. Z faktu, że rzeczywistość zazwyczaj nie przystaje do ideału, nie wynika jednak, że o ideałach nie warto mówić. Wręcz przeciwnie! A zatem patrząc na ideał winniśmy nieustannie przełamywać z jednej strony różne postacie klerykalizmu u duszpasterzy, z drugiej zaś bierność i mentalność „klienta” (bliską zasadzie: płacę i wymagam) u parafian.
Ks. Zbigniew Pałys MS
proboszcz